валада́рства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
валада́рства |
валада́рствы |
Р. |
валада́рства |
валада́рстваў |
Д. |
валада́рству |
валада́рствам |
В. |
валада́рства |
валада́рствы |
Т. |
валада́рствам |
валада́рствамі |
М. |
валада́рстве |
валада́рствах |
Крыніцы:
piskunou2012.
валада́рыня
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
валада́рыня |
валада́рыні |
Р. |
валада́рыні |
валада́рынь |
Д. |
валада́рыні |
валада́рыням |
В. |
валада́рыню |
валада́рынь |
Т. |
валада́рыняй валада́рыняю |
валада́рынямі |
М. |
валада́рыні |
валада́рынях |
Крыніцы:
piskunou2012.
валада́рыць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
валада́ру |
валада́рым |
2-я ас. |
валада́рыш |
валада́рыце |
3-я ас. |
валада́рыць |
валада́раць |
Прошлы час |
м. |
валада́рыў |
валада́рылі |
ж. |
валада́рыла |
н. |
валада́рыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
валада́р |
валада́рце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
валада́рачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
валада́ць
‘валодаць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
валада́ю |
валада́ем |
2-я ас. |
валада́еш |
валада́еце |
3-я ас. |
валада́е |
валада́юць |
Прошлы час |
м. |
валада́ў |
валада́лі |
ж. |
валада́ла |
н. |
валада́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
валада́й |
валада́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
валада́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Валаду́та
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Валаду́та |
Р. |
Валаду́ты |
Д. |
Валаду́це |
В. |
Валаду́ту |
Т. |
Валаду́тай Валаду́таю |
М. |
Валаду́це |
Валайку́ны
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Валайку́ны |
Р. |
Валайку́н Валайку́наў |
Д. |
Валайку́нам |
В. |
Валайку́ны |
Т. |
Валайку́намі |
М. |
Валайку́нах |
ва́лак
‘валік’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ва́лак |
ва́лкі |
Р. |
ва́лка |
ва́лкаў |
Д. |
ва́лку |
ва́лкам |
В. |
ва́лак |
ва́лкі |
Т. |
ва́лкам |
ва́лкамі |
М. |
ва́лку |
ва́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
валакардзі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
валакардзі́н |
Р. |
валакардзі́ну |
Д. |
валакардзі́ну |
В. |
валакардзі́н |
Т. |
валакардзі́нам |
М. |
валакардзі́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
валакі́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
валакі́та |
Р. |
валакі́ты |
Д. |
валакі́це |
В. |
валакі́ту |
Т. |
валакі́тай валакі́таю |
М. |
валакі́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
валакі́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
валакі́тнік |
валакі́тнікі |
Р. |
валакі́тніка |
валакі́тнікаў |
Д. |
валакі́тніку |
валакі́тнікам |
В. |
валакі́тніка |
валакі́тнікаў |
Т. |
валакі́тнікам |
валакі́тнікамі |
М. |
валакі́тніку |
валакі́тніках |
Крыніцы:
piskunou2012.