Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
аеёіоуыэя

авечкагадо́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. авечкагадо́вец авечкагадо́ўцы
Р. авечкагадо́ўца авечкагадо́ўцаў
Д. авечкагадо́ўцу авечкагадо́ўцам
В. авечкагадо́ўца авечкагадо́ўцаў
Т. авечкагадо́ўцам авечкагадо́ўцамі
М. авечкагадо́ўцу авечкагадо́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

авечкагадо́ўля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. авечкагадо́ўля
Р. авечкагадо́ўлі
Д. авечкагадо́ўлі
В. авечкагадо́ўлю
Т. авечкагадо́ўляй
авечкагадо́ўляю
М. авечкагадо́ўлі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

авечкагадо́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. авечкагадо́ўчы авечкагадо́ўчая авечкагадо́ўчае авечкагадо́ўчыя
Р. авечкагадо́ўчага авечкагадо́ўчай
авечкагадо́ўчае		 авечкагадо́ўчага авечкагадо́ўчых
Д. авечкагадо́ўчаму авечкагадо́ўчай авечкагадо́ўчаму авечкагадо́ўчым
В. авечкагадо́ўчы (неадуш.)
авечкагадо́ўчага (адуш.)		 авечкагадо́ўчую авечкагадо́ўчае авечкагадо́ўчыя (неадуш.)
авечкагадо́ўчых (адуш.)
Т. авечкагадо́ўчым авечкагадо́ўчай
авечкагадо́ўчаю		 авечкагадо́ўчым авечкагадо́ўчымі
М. авечкагадо́ўчым авечкагадо́ўчай авечкагадо́ўчым авечкагадо́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Аве́чкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Аве́чкі
Р. Аве́чак
Д. Аве́чкам
В. Аве́чкі
Т. Аве́чкамі
М. Аве́чках

аве́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аве́чнік аве́чнікі
Р. аве́чніка аве́чнікаў
Д. аве́чніку аве́чнікам
В. аве́чнік аве́чнікі
Т. аве́чнікам аве́чнікамі
М. аве́чніку аве́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аве́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аве́чы аве́чая аве́чае аве́чыя
Р. аве́чага аве́чай
аве́чае		 аве́чага аве́чых
Д. аве́чаму аве́чай аве́чаму аве́чым
В. аве́чы (неадуш.)
аве́чага (адуш.)		 аве́чую аве́чае аве́чыя (неадуш.)
аве́чых (адуш.)
Т. аве́чым аве́чай
аве́чаю		 аве́чым аве́чымі
М. аве́чым аве́чай аве́чым аве́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аве́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аве́чы аве́чая аве́чае аве́чыя
Р. аве́чага аве́чай
аве́чае		 аве́чага аве́чых
Д. аве́чаму аве́чай аве́чаму аве́чым
В. аве́чы (неадуш.)
аве́чага (адуш.)		 аве́чую аве́чае аве́чыя (неадуш.)
аве́чых (адуш.)
Т. аве́чым аве́чай
аве́чаю		 аве́чым аве́чымі
М. аве́чым аве́чай аве́чым аве́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аве́чына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. аве́чына
Р. аве́чыны
Д. аве́чыне
В. аве́чыну
Т. аве́чынай
аве́чынаю
М. аве́чыне

Крыніцы: piskunou2012.

Аве́чыцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Аве́чыцы
Р. Аве́чыц
Аве́чыцаў
Д. Аве́чыцам
В. Аве́чыцы
Т. Аве́чыцамі
М. Аве́чыцах

аве́яны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аве́яны аве́яная аве́янае аве́яныя
Р. аве́янага аве́янай
аве́янае		 аве́янага аве́яных
Д. аве́янаму аве́янай аве́янаму аве́яным
В. аве́яны (неадуш.)
аве́янага (адуш.)		 аве́яную аве́янае аве́яныя (неадуш.)
аве́яных (адуш.)
Т. аве́яным аве́янай
аве́янаю		 аве́яным аве́янымі
М. аве́яным аве́янай аве́яным аве́яных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.