Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмнопртухчыэ-

Шчыто́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Шчыто́ўка
Р. Шчыто́ўкі
Д. Шчыто́ўцы
В. Шчыто́ўку
Т. Шчыто́ўкай
Шчыто́ўкаю
М. Шчыто́ўцы

Шчытцы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шчытцы́
Р. Шчытцо́ў
Д. Шчытца́м
В. Шчытцы́
Т. Шчытца́мі
М. Шчытца́х

Шчыты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Шчыты́
Р. Шчыто́ў
Д. Шчыта́м
В. Шчыты́
Т. Шчыта́мі
М. Шчыта́х

шчы́цік

‘насякомае’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчы́цік шчы́цікі
Р. шчы́ціка шчы́цікаў
Д. шчы́ціку шчы́цікам
В. шчы́ціка шчы́цікаў
Т. шчы́цікам шчы́цікамі
М. шчы́ціку шчы́ціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

шчы́цік

‘частка кулямётнага прыцэла’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шчы́цік шчы́цікі
Р. шчы́ціка шчы́цікаў
Д. шчы́ціку шчы́цікам
В. шчы́цік шчы́цікі
Т. шчы́цікам шчы́цікамі
М. шчы́ціку шчы́ціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

шчэ́

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
шчэ́ - -

Крыніцы: piskunou2012.

шчэбенеачышча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчэбенеачышча́льны шчэбенеачышча́льная шчэбенеачышча́льнае шчэбенеачышча́льныя
Р. шчэбенеачышча́льнага шчэбенеачышча́льнай
шчэбенеачышча́льнае		 шчэбенеачышча́льнага шчэбенеачышча́льных
Д. шчэбенеачышча́льнаму шчэбенеачышча́льнай шчэбенеачышча́льнаму шчэбенеачышча́льным
В. шчэбенеачышча́льны (неадуш.)
шчэбенеачышча́льнага (адуш.)		 шчэбенеачышча́льную шчэбенеачышча́льнае шчэбенеачышча́льныя (неадуш.)
шчэбенеачышча́льных (адуш.)
Т. шчэбенеачышча́льным шчэбенеачышча́льнай
шчэбенеачышча́льнаю		 шчэбенеачышча́льным шчэбенеачышча́льнымі
М. шчэбенеачышча́льным шчэбенеачышча́льнай шчэбенеачышча́льным шчэбенеачышча́льных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

шчэ́беневы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шчэ́беневы шчэ́беневая шчэ́беневае шчэ́беневыя
Р. шчэ́беневага шчэ́беневай
шчэ́беневае		 шчэ́беневага шчэ́беневых
Д. шчэ́беневаму шчэ́беневай шчэ́беневаму шчэ́беневым
В. шчэ́беневы (неадуш.)
шчэ́беневага (адуш.)		 шчэ́беневую шчэ́беневае шчэ́беневыя (неадуш.)
шчэ́беневых (адуш.)
Т. шчэ́беневым шчэ́беневай
шчэ́беневаю		 шчэ́беневым шчэ́беневымі
М. шчэ́беневым шчэ́беневай шчэ́беневым шчэ́беневых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

шчэ́бень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шчэ́бень
Р. шчэ́бню
Д. шчэ́бню
В. шчэ́бень
Т. шчэ́бнем
М. шчэ́бні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

шчэ́бет

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шчэ́бет
Р. шчэ́бету
Д. шчэ́бету
В. шчэ́бет
Т. шчэ́бетам
М. шчэ́беце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.