Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
абвгдеёжзійклмнпрстўфхцчшэюя

манта́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манта́ч мантачы́
Р. мантача́ мантачо́ў
Д. мантачу́ мантача́м
В. мантача́ мантачо́ў
Т. мантачо́м мантача́мі
М. мантачу́ мантача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

манта́чанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. манта́чанне
Р. манта́чання
Д. манта́чанню
В. манта́чанне
Т. манта́чаннем
М. манта́чанні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

манта́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. манта́чка манта́чкі
Р. манта́чкі манта́чак
Д. манта́чцы манта́чкам
В. манта́чку манта́чак
Т. манта́чкай
манта́чкаю		 манта́чкамі
М. манта́чцы манта́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

манта́чыцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. манта́чыцца манта́чацца
Прошлы час
м. манта́чыўся манта́чыліся
ж. манта́чылася
н. манта́чылася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

манта́чыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. манта́чу манта́чым
2-я ас. манта́чыш манта́чыце
3-я ас. манта́чыць манта́чаць
Прошлы час
м. манта́чыў манта́чылі
ж. манта́чыла
н. манта́чыла
Загадны лад
2-я ас. манта́ч манта́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час манта́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

мантбрэ́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мантбрэ́цыя мантбрэ́цыі
Р. мантбрэ́цыі мантбрэ́цый
Д. мантбрэ́цыі мантбрэ́цыям
В. мантбрэ́цыю мантбрэ́цыі
Т. мантбрэ́цыяй
мантбрэ́цыяю		 мантбрэ́цыямі
М. мантбрэ́цыі мантбрэ́цыях

Крыніцы: piskunou2012.

манто́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. манто́ манто́
Р. манто́ манто́
Д. манто́ манто́
В. манто́ манто́
Т. манто́ манто́
М. манто́ манто́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мантры́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мантры́чны мантры́чная мантры́чнае мантры́чныя
Р. мантры́чнага мантры́чнай
мантры́чнае		 мантры́чнага мантры́чных
Д. мантры́чнаму мантры́чнай мантры́чнаму мантры́чным
В. мантры́чны (неадуш.)
мантры́чнага (адуш.)		 мантры́чную мантры́чнае мантры́чныя (неадуш.)
мантры́чных (адуш.)
Т. мантры́чным мантры́чнай
мантры́чнаю		 мантры́чным мантры́чнымі
М. мантры́чным мантры́чнай мантры́чным мантры́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Мантсера́т

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мантсера́т
Р. Мантсера́та
Д. Мантсера́ту
В. Мантсера́т
Т. Мантсера́там
М. Мантсера́це

манту́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны

адз.
Н. манту́
Р. манту́
Д. манту́
В. манту́
Т. манту́
М. манту́

Крыніцы: tsblm1996.