здзяйсня́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
здзяйсня́льнік |
здзяйсня́льнікі |
Р. |
здзяйсня́льніка |
здзяйсня́льнікаў |
Д. |
здзяйсня́льніку |
здзяйсня́льнікам |
В. |
здзяйсня́льніка |
здзяйсня́льнікаў |
Т. |
здзяйсня́льнікам |
здзяйсня́льнікамі |
М. |
здзяйсня́льніку |
здзяйсня́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
здзяйсня́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
здзяйсня́льніца |
здзяйсня́льніцы |
Р. |
здзяйсня́льніцы |
здзяйсня́льніц |
Д. |
здзяйсня́льніцы |
здзяйсня́льніцам |
В. |
здзяйсня́льніцу |
здзяйсня́льніц |
Т. |
здзяйсня́льніцай здзяйсня́льніцаю |
здзяйсня́льніцамі |
М. |
здзяйсня́льніцы |
здзяйсня́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзяйсня́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
здзяйсня́льны |
здзяйсня́льная |
здзяйсня́льнае |
здзяйсня́льныя |
Р. |
здзяйсня́льнага |
здзяйсня́льнай здзяйсня́льнае |
здзяйсня́льнага |
здзяйсня́льных |
Д. |
здзяйсня́льнаму |
здзяйсня́льнай |
здзяйсня́льнаму |
здзяйсня́льным |
В. |
здзяйсня́льны (неадуш.) здзяйсня́льнага (адуш.) |
здзяйсня́льную |
здзяйсня́льнае |
здзяйсня́льныя (неадуш.) здзяйсня́льных (адуш.) |
Т. |
здзяйсня́льным |
здзяйсня́льнай здзяйсня́льнаю |
здзяйсня́льным |
здзяйсня́льнымі |
М. |
здзяйсня́льным |
здзяйсня́льнай |
здзяйсня́льным |
здзяйсня́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
здзяйсня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
здзяйсня́ецца |
здзяйсня́юцца |
Прошлы час |
м. |
здзяйсня́ўся |
здзяйсня́ліся |
ж. |
здзяйсня́лася |
н. |
здзяйсня́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
здзяйсня́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
здзяйсня́ю |
здзяйсня́ем |
2-я ас. |
здзяйсня́еш |
здзяйсня́еце |
3-я ас. |
здзяйсня́е |
здзяйсня́юць |
Прошлы час |
м. |
здзяйсня́ў |
здзяйсня́лі |
ж. |
здзяйсня́ла |
н. |
здзяйсня́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
здзяйсня́й |
здзяйсня́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
здзяйсня́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
здзяка́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
здзяка́нне |
Р. |
здзяка́ння |
Д. |
здзяка́нню |
В. |
здзяка́нне |
Т. |
здзяка́ннем |
М. |
здзяка́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзяка́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
здзяка́юся |
здзяка́емся |
2-я ас. |
здзяка́ешся |
здзяка́ецеся |
3-я ас. |
здзяка́ецца |
здзяка́юцца |
Прошлы час |
м. |
здзяка́ўся |
здзяка́ліся |
ж. |
здзяка́лася |
н. |
здзяка́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
здзяка́йся |
здзяка́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
здзяка́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзяньгу́біць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
здзяньгу́блю |
здзяньгу́бім |
2-я ас. |
здзяньгу́біш |
здзяньгу́біце |
3-я ас. |
здзяньгу́біць |
здзяньгу́бяць |
Прошлы час |
м. |
здзяньгу́біў |
здзяньгу́білі |
ж. |
здзяньгу́біла |
н. |
здзяньгу́біла |
Загадны лад |
2-я ас. |
здзяньгу́б |
здзяньгу́бце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
здзяньгу́біўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзяржа́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
здзяржу́ |
здзяржы́м |
2-я ас. |
здзяржы́ш |
здзержыце́ |
3-я ас. |
здзяржы́ць |
здзяржа́ць |
Прошлы час |
м. |
здзяржа́ў |
здзяржа́лі |
ж. |
здзяржа́ла |
н. |
здзяржа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
здзяржы́ |
здзяржы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
здзяржа́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
здзяўба́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
здзяўба́ны |
здзяўба́ная |
здзяўба́нае |
здзяўба́ныя |
Р. |
здзяўба́нага |
здзяўба́най здзяўба́нае |
здзяўба́нага |
здзяўба́ных |
Д. |
здзяўба́наму |
здзяўба́най |
здзяўба́наму |
здзяўба́ным |
В. |
здзяўба́ны (неадуш.) здзяўба́нага (адуш.) |
здзяўба́ную |
здзяўба́нае |
здзяўба́ныя (неадуш.) здзяўба́ных (адуш.) |
Т. |
здзяўба́ным |
здзяўба́най здзяўба́наю |
здзяўба́ным |
здзяўба́нымі |
М. |
здзяўба́ным |
здзяўба́най |
здзяўба́ным |
здзяўба́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.