Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

Сі́лкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сі́лкі
Р. Сі́лак
Д. Сі́лкам
В. Сі́лкі
Т. Сі́лкамі
М. Сі́лках

сілко́м

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
сілко́м - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сі́ллю

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
сі́ллю - -

Крыніцы: piskunou2012.

сіло́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіло́ сі́лы
сілы́
Р. сіла́ сі́лаў
Д. сілу́ сі́лам
В. сіло́ сі́лы
сілы́
Т. сіло́м сі́ламі
М. сіле́ сі́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіло́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіло́вы сіло́вая сіло́вае сіло́выя
Р. сіло́вага сіло́вай
сіло́вае
сіло́вага сіло́вых
Д. сіло́ваму сіло́вай сіло́ваму сіло́вым
В. сіло́вы (неадуш.)
сіло́вага (адуш.)
сіло́вую сіло́вае сіло́выя (неадуш.)
сіло́вых (адуш.)
Т. сіло́вым сіло́вай
сіло́ваю
сіло́вым сіло́вымі
М. сіло́вым сіло́вай сіло́вым сіло́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіло́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіло́к сілкі́
Р. сілка́ сілко́ў
Д. сілку́ сілка́м
В. сіло́к сілкі́
Т. сілко́м сілка́мі
М. сілку́ сілка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

сіло́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сіло́н
Р. сіло́ну
Д. сіло́ну
В. сіло́н
Т. сіло́нам
М. сіло́не

Крыніцы: piskunou2012.

сіло́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіло́навы сіло́навая сіло́навае сіло́навыя
Р. сіло́навага сіло́навай
сіло́навае
сіло́навага сіло́навых
Д. сіло́наваму сіло́навай сіло́наваму сіло́навым
В. сіло́навы (неадуш.)
сіло́навага (адуш.)
сіло́навую сіло́навае сіло́навыя (неадуш.)
сіло́навых (адуш.)
Т. сіло́навым сіло́навай
сіло́наваю
сіло́навым сіло́навымі
М. сіло́навым сіло́навай сіло́навым сіло́навых

Крыніцы: piskunou2012.

сілумі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сілумі́н сілумі́ны
Р. сілумі́ну сілумі́наў
Д. сілумі́ну сілумі́нам
В. сілумі́н сілумі́ны
Т. сілумі́нам сілумі́намі
М. сілумі́не сілумі́нах

Крыніцы: piskunou2012.

сілумі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сілумі́навы сілумі́навая сілумі́навае сілумі́навыя
Р. сілумі́навага сілумі́навай
сілумі́навае
сілумі́навага сілумі́навых
Д. сілумі́наваму сілумі́навай сілумі́наваму сілумі́навым
В. сілумі́навы (неадуш.)
сілумі́навага (адуш.)
сілумі́навую сілумі́навае сілумі́навыя (неадуш.)
сілумі́навых (адуш.)
Т. сілумі́навым сілумі́навай
сілумі́наваю
сілумі́навым сілумі́навымі
М. сілумі́навым сілумі́навай сілумі́навым сілумі́навых

Крыніцы: piskunou2012.