нерухо́ма
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
нерухо́ма |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
нерухо́масць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
нерухо́масць |
Р. |
нерухо́масці |
Д. |
нерухо́масці |
В. |
нерухо́масць |
Т. |
нерухо́масцю |
М. |
нерухо́масці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нерухо́мець
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нерухо́мею |
нерухо́меем |
2-я ас. |
нерухо́мееш |
нерухо́мееце |
3-я ас. |
нерухо́мее |
нерухо́меюць |
Прошлы час |
м. |
нерухо́меў |
нерухо́мелі |
ж. |
нерухо́мела |
н. |
нерухо́мела |
Загадны лад |
2-я ас. |
нерухо́мей |
нерухо́мейце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нерухо́меючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
нерухо́мы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нерухо́мы |
нерухо́мая |
нерухо́мае |
нерухо́мыя |
Р. |
нерухо́мага |
нерухо́май нерухо́мае |
нерухо́мага |
нерухо́мых |
Д. |
нерухо́маму |
нерухо́май |
нерухо́маму |
нерухо́мым |
В. |
нерухо́мы (неадуш.) нерухо́мага (адуш.) |
нерухо́мую |
нерухо́мае |
нерухо́мыя (неадуш.) нерухо́мых (адуш.) |
Т. |
нерухо́мым |
нерухо́май нерухо́маю |
нерухо́мым |
нерухо́мымі |
М. |
нерухо́мым |
нерухо́май |
нерухо́мым |
нерухо́мых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
не́руш
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
не́руш |
Р. |
не́рушы |
Д. |
не́рушы |
В. |
не́руш |
Т. |
не́рушшу |
М. |
не́рушы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.