накле́йваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накле́йваю |
накле́йваем |
| 2-я ас. |
накле́йваеш |
накле́йваеце |
| 3-я ас. |
накле́йвае |
накле́йваюць |
| Прошлы час |
| м. |
накле́йваў |
накле́йвалі |
| ж. |
накле́йвала |
| н. |
накле́йвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
накле́йвай |
накле́йвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
накле́йваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
накле́йка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
накле́йка |
накле́йкі |
| Р. |
накле́йкі |
накле́ек |
| Д. |
накле́йцы |
накле́йкам |
| В. |
накле́йку |
накле́йкі |
| Т. |
накле́йкай накле́йкаю |
накле́йкамі |
| М. |
накле́йцы |
накле́йках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наклеймава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наклеймава́ны |
наклеймава́ная |
наклеймава́нае |
наклеймава́ныя |
| Р. |
наклеймава́нага |
наклеймава́най наклеймава́нае |
наклеймава́нага |
наклеймава́ных |
| Д. |
наклеймава́наму |
наклеймава́най |
наклеймава́наму |
наклеймава́ным |
| В. |
наклеймава́ны (неадуш.) наклеймава́нага (адуш.) |
наклеймава́ную |
наклеймава́нае |
наклеймава́ныя (неадуш.) наклеймава́ных (адуш.) |
| Т. |
наклеймава́ным |
наклеймава́най наклеймава́наю |
наклеймава́ным |
наклеймава́нымі |
| М. |
наклеймава́ным |
наклеймава́най |
наклеймава́ным |
наклеймава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
наклеймава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наклеймава́ны |
наклеймава́ная |
наклеймава́нае |
наклеймава́ныя |
| Р. |
наклеймава́нага |
наклеймава́най наклеймава́нае |
наклеймава́нага |
наклеймава́ных |
| Д. |
наклеймава́наму |
наклеймава́най |
наклеймава́наму |
наклеймава́ным |
| В. |
наклеймава́ны (неадуш.) наклеймава́нага (адуш.) |
наклеймава́ную |
наклеймава́нае |
наклеймава́ныя (неадуш.) наклеймава́ных (адуш.) |
| Т. |
наклеймава́ным |
наклеймава́най наклеймава́наю |
наклеймава́ным |
наклеймава́нымі |
| М. |
наклеймава́ным |
наклеймава́най |
наклеймава́ным |
наклеймава́ных |
Кароткая форма: наклеймава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
наклеймава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накляйму́ю |
накляйму́ем |
| 2-я ас. |
накляйму́еш |
накляйму́еце |
| 3-я ас. |
накляйму́е |
накляйму́юць |
| Прошлы час |
| м. |
наклеймава́ў |
наклеймава́лі |
| ж. |
наклеймава́ла |
| н. |
наклеймава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
накляйму́й |
накляйму́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наклеймава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накле́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
накле́йны |
накле́йная |
накле́йнае |
накле́йныя |
| Р. |
накле́йнага |
накле́йнай накле́йнае |
накле́йнага |
накле́йных |
| Д. |
накле́йнаму |
накле́йнай |
накле́йнаму |
накле́йным |
| В. |
накле́йны (неадуш.) накле́йнага (адуш.) |
накле́йную |
накле́йнае |
накле́йныя (неадуш.) накле́йных (адуш.) |
| Т. |
накле́йным |
накле́йнай накле́йнаю |
накле́йным |
накле́йнымі |
| М. |
накле́йным |
накле́йнай |
накле́йным |
накле́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накле́йшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
накле́йшчык |
накле́йшчыкі |
| Р. |
накле́йшчыка |
накле́йшчыкаў |
| Д. |
накле́йшчыку |
накле́йшчыкам |
| В. |
накле́йшчыка |
накле́йшчыкаў |
| Т. |
накле́йшчыкам |
накле́йшчыкамі |
| М. |
накле́йшчыку |
накле́йшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накле́йшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
накле́йшчыца |
накле́йшчыцы |
| Р. |
накле́йшчыцы |
накле́йшчыц |
| Д. |
накле́йшчыцы |
накле́йшчыцам |
| В. |
накле́йшчыцу |
накле́йшчыц |
| Т. |
накле́йшчыцай накле́йшчыцаю |
накле́йшчыцамі |
| М. |
накле́йшчыцы |
накле́йшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
накле́нчыць
‘выпрасіць чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накле́нчу |
накле́нчым |
| 2-я ас. |
накле́нчыш |
накле́нчыце |
| 3-я ас. |
накле́нчыць |
накле́нчаць |
| Прошлы час |
| м. |
накле́нчыў |
накле́нчылі |
| ж. |
накле́нчыла |
| н. |
накле́нчыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
накле́нчы |
накле́нчыце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
накле́нчыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
наклё́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наклё́п |
наклё́пы |
| Р. |
наклё́пу |
наклё́паў |
| Д. |
наклё́пу |
наклё́пам |
| В. |
наклё́п |
наклё́пы |
| Т. |
наклё́пам |
наклё́памі |
| М. |
наклё́пе |
наклё́пах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.