Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

смо́ркаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. смо́ркаю смо́ркаем
2-я ас. смо́ркаеш смо́ркаеце
3-я ас. смо́ркае смо́ркаюць
Прошлы час
м. смо́ркаў смо́ркалі
ж. смо́ркала
н. смо́ркала
Загадны лад
2-я ас. смо́ркай смо́ркайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час смо́ркаючы

Крыніцы: piskunou2012.

смо́ркнуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. смо́ркнуся смо́ркнемся
2-я ас. смо́ркнешся смо́ркнецеся
3-я ас. смо́ркнецца смо́ркнуцца
Прошлы час
м. смо́ркнуўся смо́ркнуліся
ж. смо́ркнулася
н. смо́ркнулася
Загадны лад
2-я ас. смо́ркніся смо́ркніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час смо́ркнуўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

смо́ўж

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. смо́ўж смаўжы́
Р. смаўжа́ смаўжо́ў
Д. смаўжу́ смаўжа́м
В. смаўжа́ смаўжо́ў
Т. смаўжо́м смаўжа́мі
М. смаўжы́ смаўжа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

смоўжападо́бна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
смоўжападо́бна - -

смоўжападо́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. смоўжападо́бны смоўжападо́бная смоўжападо́бнае смоўжападо́бныя
Р. смоўжападо́бнага смоўжападо́бнай
смоўжападо́бнае
смоўжападо́бнага смоўжападо́бных
Д. смоўжападо́бнаму смоўжападо́бнай смоўжападо́бнаму смоўжападо́бным
В. смоўжападо́бны (неадуш.)
смоўжападо́бнага (адуш.)
смоўжападо́бную смоўжападо́бнае смоўжападо́бныя (неадуш.)
смоўжападо́бных (адуш.)
Т. смоўжападо́бным смоўжападо́бнай
смоўжападо́бнаю
смоўжападо́бным смоўжападо́бнымі
М. смоўжападо́бным смоўжападо́бнай смоўжападо́бным смоўжападо́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

смо́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. смо́чка смо́чкі
Р. смо́чкі смо́чак
Д. смо́чцы смо́чкам
В. смо́чку смо́чкі
Т. смо́чкай
смо́чкаю
смо́чкамі
М. смо́чцы смо́чках

Крыніцы: piskunou2012.

смуга́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. смуга́
Р. смугі́
Д. смузе́
В. смугу́
Т. смуго́й
смуго́ю
М. смузе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Сму́га

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Сму́га
Р. Сму́гі
Д. Сму́зе
В. Сму́гу
Т. Сму́гай
Сму́гаю
М. Сму́зе

смугла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
смугла смуглей -

смуглава́та

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
смуглава́та смуглава́цей -