іпры́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| іпры́т | |
| іпры́ту | |
| іпры́ту | |
| іпры́т | |
| іпры́там | |
| іпры́це |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннііпры́тавы
прыметнік, адносны
| іпры́тавы | іпры́тавая | іпры́тавае | іпры́тавыя | |
| іпры́тавага | іпры́тавай іпры́тавае |
іпры́тавага | іпры́тавых | |
| іпры́таваму | іпры́тавай | іпры́таваму | іпры́тавым | |
| іпры́тавы ( іпры́тавага ( |
іпры́тавую | іпры́тавае | іпры́тавыя ( іпры́тавых ( |
|
| іпры́тавым | іпры́тавай іпры́таваю |
іпры́тавым | іпры́тавымі | |
| іпры́тавым | іпры́тавай | іпры́тавым | іпры́тавых | |
Крыніцы:
і́псілан
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| і́псілан | |
| і́псілана | |
| і́псілану | |
| і́псілан | |
| і́псіланам | |
| і́псілане |
Крыніцы:
і́пуцкі
прыметнік, адносны
| і́пуцкі | і́пуцкая | і́пуцкае | і́пуцкія | |
| і́пуцкага | і́пуцкай і́пуцкае |
і́пуцкага | і́пуцкіх | |
| і́пуцкаму | і́пуцкай | і́пуцкаму | і́пуцкім | |
| і́пуцкі ( і́пуцкага ( |
і́пуцкую | і́пуцкае | і́пуцкія ( і́пуцкіх ( |
|
| і́пуцкім | і́пуцкай і́пуцкаю |
і́пуцкім | і́пуцкімі | |
| і́пуцкім | і́пуцкай | і́пуцкім | і́пуцкіх | |
Крыніцы:
І́пуць
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| І́пуць | |
| І́пуці | |
| І́пуці | |
| І́пуць | |
| І́пуццю | |
| І́пуці |