цэме́нтнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
цэме́нтнік |
цэме́нтнікі |
Р. |
цэме́нтніка |
цэме́нтнікаў |
Д. |
цэме́нтніку |
цэме́нтнікам |
В. |
цэме́нтніка |
цэме́нтнікаў |
Т. |
цэме́нтнікам |
цэме́нтнікамі |
М. |
цэме́нтніку |
цэме́нтніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
цэме́нтны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
цэме́нтны |
цэме́нтная |
цэме́нтнае |
цэме́нтныя |
Р. |
цэме́нтнага |
цэме́нтнай цэме́нтнае |
цэме́нтнага |
цэме́нтных |
Д. |
цэме́нтнаму |
цэме́нтнай |
цэме́нтнаму |
цэме́нтным |
В. |
цэме́нтны (неадуш.) цэме́нтнага (адуш.) |
цэме́нтную |
цэме́нтнае |
цэме́нтныя (неадуш.) цэме́нтных (адуш.) |
Т. |
цэме́нтным |
цэме́нтнай цэме́нтнаю |
цэме́нтным |
цэме́нтнымі |
М. |
цэме́нтным |
цэме́нтнай |
цэме́нтным |
цэме́нтных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
цэменто́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
цэменто́вы |
цэменто́вая |
цэменто́вае |
цэменто́выя |
Р. |
цэменто́вага |
цэменто́вай цэменто́вае |
цэменто́вага |
цэменто́вых |
Д. |
цэменто́ваму |
цэменто́вай |
цэменто́ваму |
цэменто́вым |
В. |
цэменто́вы (неадуш.) цэменто́вага (адуш.) |
цэменто́вую |
цэменто́вае |
цэменто́выя (неадуш.) цэменто́вых (адуш.) |
Т. |
цэменто́вым |
цэменто́вай цэменто́ваю |
цэменто́вым |
цэменто́вымі |
М. |
цэменто́вым |
цэменто́вай |
цэменто́вым |
цэменто́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
цэменты́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
цэменты́т |
Р. |
цэменты́ту |
Д. |
цэменты́ту |
В. |
цэменты́т |
Т. |
цэменты́там |
М. |
цэменты́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.