тлума́чыць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тлума́чу |
тлума́чым |
| 2-я ас. |
тлума́чыш |
тлума́чыце |
| 3-я ас. |
тлума́чыць |
тлума́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
тлума́чыў |
тлума́чылі |
| ж. |
тлума́чыла |
| н. |
тлума́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
тлума́ч |
тлума́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
тлума́чачы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тлумачэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тлумачэ́нне |
тлумачэ́нні |
| Р. |
тлумачэ́ння |
тлумачэ́нняў |
| Д. |
тлумачэ́нню |
тлумачэ́нням |
| В. |
тлумачэ́нне |
тлумачэ́нні |
| Т. |
тлумачэ́ннем |
тлумачэ́ннямі |
| М. |
тлумачэ́нні |
тлумачэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тлумі́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тлумлю́ся |
тлу́мімся |
| 2-я ас. |
тлу́мішся |
тлу́міцеся |
| 3-я ас. |
тлу́міцца |
тлу́мяцца |
| Прошлы час |
| м. |
тлумі́ўся |
тлумі́ліся |
| ж. |
тлумі́лася |
| н. |
тлумі́лася |
Крыніцы:
piskunou2012.
тлумі́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тлумлю́ |
тлу́мім |
| 2-я ас. |
тлу́міш |
тлу́міце |
| 3-я ас. |
тлу́міць |
тлу́мяць |
| Прошлы час |
| м. |
тлумі́ў |
тлумі́лі |
| ж. |
тлумі́ла |
| н. |
тлумі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
тлумі́ |
тлумі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
тлу́мячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тлумле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
тлумле́нне |
| Р. |
тлумле́ння |
| Д. |
тлумле́нню |
| В. |
тлумле́нне |
| Т. |
тлумле́ннем |
| М. |
тлумле́нні |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
тлу́мна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| тлу́мна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
тлу́мнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
тлу́мнасць |
| Р. |
тлу́мнасці |
| Д. |
тлу́мнасці |
| В. |
тлу́мнасць |
| Т. |
тлу́мнасцю |
| М. |
тлу́мнасці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
тлу́мны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тлу́мны |
тлу́мная |
тлу́мнае |
тлу́мныя |
| Р. |
тлу́мнага |
тлу́мнай тлу́мнае |
тлу́мнага |
тлу́мных |
| Д. |
тлу́мнаму |
тлу́мнай |
тлу́мнаму |
тлу́мным |
| В. |
тлу́мны (неадуш.) тлу́мнага (адуш.) |
тлу́мную |
тлу́мнае |
тлу́мныя (неадуш.) тлу́мных (адуш.) |
| Т. |
тлу́мным |
тлу́мнай тлу́мнаю |
тлу́мным |
тлу́мнымі |
| М. |
тлу́мным |
тлу́мнай |
тлу́мным |
тлу́мных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.