Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
вгзкмнпрстхцчш

Сыктыўка́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сыктыўка́р
Р. Сыктыўка́ра
Д. Сыктыўка́ру
В. Сыктыўка́р
Т. Сыктыўка́рам
М. Сыктыўка́ры

сыктыўка́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сыктыўка́рскі сыктыўка́рская сыктыўка́рскае сыктыўка́рскія
Р. сыктыўка́рскага сыктыўка́рскай
сыктыўка́рскае		 сыктыўка́рскага сыктыўка́рскіх
Д. сыктыўка́рскаму сыктыўка́рскай сыктыўка́рскаму сыктыўка́рскім
В. сыктыўка́рскі (неадуш.)
сыктыўка́рскага (адуш.)		 сыктыўка́рскую сыктыўка́рскае сыктыўка́рскія (неадуш.)
сыктыўка́рскіх (адуш.)
Т. сыктыўка́рскім сыктыўка́рскай
сыктыўка́рскаю		 сыктыўка́рскім сыктыўка́рскімі
М. сыктыўка́рскім сыктыўка́рскай сыктыўка́рскім сыктыўка́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.

сыку́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сыку́чы сыку́чая сыку́чае сыку́чыя
Р. сыку́чага сыку́чай
сыку́чае		 сыку́чага сыку́чых
Д. сыку́чаму сыку́чай сыку́чаму сыку́чым
В. сыку́чы (неадуш.)
сыку́чага (адуш.)		 сыку́чую сыку́чае сыку́чыя (неадуш.)
сыку́чых (адуш.)
Т. сыку́чым сыку́чай
сыку́чаю		 сыку́чым сыку́чымі
М. сыку́чым сыку́чай сыку́чым сыку́чых

Крыніцы: piskunou2012.

сыку́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сыку́чы сыку́чая сыку́чае сыку́чыя
Р. сыку́чага сыку́чай
сыку́чае		 сыку́чага сыку́чых
Д. сыку́чаму сыку́чай сыку́чаму сыку́чым
В. сыку́чы (неадуш.)
сыку́чага (адуш.)		 сыку́чую сыку́чае сыку́чыя (неадуш.)
сыку́чых (адуш.)
Т. сыку́чым сыку́чай
сыку́чаю		 сыку́чым сыку́чымі
М. сыку́чым сыку́чай сыку́чым сыку́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Сы́манчыцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сы́манчыцы
Р. Сы́манчыц
Сы́манчыцаў
Д. Сы́манчыцам
В. Сы́манчыцы
Т. Сы́манчыцамі
М. Сы́манчыцах

Сыманэ́лі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сыманэ́лі
Р. Сыманэ́ль
Сыманэ́ляў
Д. Сыманэ́лям
В. Сыманэ́лі
Т. Сыманэ́лямі
М. Сыманэ́лях

Сымо́на

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Сымо́на Сымо́ны
Р. Сымо́ны Сымо́н
Д. Сымо́не Сымо́нам
В. Сымо́ну Сымо́н
Т. Сымо́най
Сымо́наю		 Сымо́намі
М. Сымо́не Сымо́нах

Сымо́наўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Сымо́наўка
Р. Сымо́наўкі
Д. Сымо́наўцы
В. Сымо́наўку
Т. Сымо́наўкай
Сымо́наўкаю
М. Сымо́наўцы

Сымо́нішкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сымо́нішкі
Р. Сымо́нішак
Сымо́нішкаў
Д. Сымо́нішкам
В. Сымо́нішкі
Т. Сымо́нішкамі
М. Сымо́нішках

сы́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сы́н сыны́
Р. сы́на сыно́ў
Д. сы́ну сына́м
В. сы́на сыно́ў
Т. сы́нам сына́мі
М. сы́не сына́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.