жа́ўранкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
жа́ўранкавы |
жа́ўранкавая |
жа́ўранкавае |
жа́ўранкавыя |
Р. |
жа́ўранкавага |
жа́ўранкавай жа́ўранкавае |
жа́ўранкавага |
жа́ўранкавых |
Д. |
жа́ўранкаваму |
жа́ўранкавай |
жа́ўранкаваму |
жа́ўранкавым |
В. |
жа́ўранкавы жа́ўранкавага |
жа́ўранкавую |
жа́ўранкавае |
жа́ўранкавыя жа́ўранкавых |
Т. |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавай жа́ўранкаваю |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавымі |
М. |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавай |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавых |
Іншыя варыянты:
жа́ўранкаў.
Крыніцы:
tsblm1996.
жа́ўранкаў
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
жа́ўранкаў |
жа́ўранкава |
жа́ўранкава |
жа́ўранкавы |
Р. |
жа́ўранкавага |
жа́ўранкавай жа́ўранкавае |
жа́ўранкавага |
жа́ўранкавых |
Д. |
жа́ўранкаваму |
жа́ўранкавай |
жа́ўранкаваму |
жа́ўранкавым |
В. |
жа́ўранкавы жа́ўранкаў (неадуш.) жа́ўранкавага (адуш.) |
жа́ўранкаву |
жа́ўранкавага |
жа́ўранкавы (неадуш.) жа́ўранкавых (адуш.) |
Т. |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавай жа́ўранкаваю |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавымі |
М. |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавай |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавых |
Іншыя варыянты:
жа́ўранкавы.
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
жа́ўранкаў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
жа́ўранкаў |
жа́ўранкава |
жа́ўранкава |
жа́ўранкавы |
Р. |
жа́ўранкавага |
жа́ўранкавай жа́ўранкавае |
жа́ўранкавага |
жа́ўранкавых |
Д. |
жа́ўранкаваму |
жа́ўранкавай |
жа́ўранкаваму |
жа́ўранкавым |
В. |
жа́ўранкавы жа́ўранкаў (неадуш.) жа́ўранкавага (адуш.) |
жа́ўранкаву |
жа́ўранкава |
жа́ўранкавы (неадуш.) жа́ўранкавых (адуш.) |
Т. |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавай жа́ўранкаваю |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавымі |
М. |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавай |
жа́ўранкавым |
жа́ўранкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
жаўру́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жаўру́к |
жаўрукі́ |
Р. |
жаўрука́ |
жаўруко́ў |
Д. |
жаўруку́ |
жаўрука́м |
В. |
жаўрука́ |
жаўруко́ў |
Т. |
жаўруко́м |
жаўрука́мі |
М. |
жаўруку́ |
жаўрука́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
жаўруко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
жаўруко́вы |
жаўруко́вая |
жаўруко́вае |
жаўруко́выя |
Р. |
жаўруко́вага |
жаўруко́вай жаўруко́вае |
жаўруко́вага |
жаўруко́вых |
Д. |
жаўруко́ваму |
жаўруко́вай |
жаўруко́ваму |
жаўруко́вым |
В. |
жаўруко́вы (неадуш.) жаўруко́вага (адуш.) |
жаўруко́вую |
жаўруко́вае |
жаўруко́выя (неадуш.) жаўруко́вых (адуш.) |
Т. |
жаўруко́вым |
жаўруко́вай жаўруко́ваю |
жаўруко́вым |
жаўруко́вымі |
М. |
жаўруко́вым |
жаўруко́вай |
жаўруко́вым |
жаўруко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
жаўру́шачка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жаўру́шачка |
жаўру́шачкі |
Р. |
жаўру́шачкі |
жаўру́шачак |
Д. |
жаўру́шачцы |
жаўру́шачкам |
В. |
жаўру́шачку |
жаўру́шачак |
Т. |
жаўру́шачкай жаўру́шачкаю |
жаўру́шачкамі |
М. |
жаўру́шачцы |
жаўру́шачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
жа́ўрык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жа́ўрык |
жа́ўрыкі |
Р. |
жа́ўрыка |
жа́ўрыкаў |
Д. |
жа́ўрыку |
жа́ўрыкам |
В. |
жа́ўрыка |
жа́ўрыкаў |
Т. |
жа́ўрыкам |
жа́ўрыкамі |
М. |
жа́ўрыку |
жа́ўрыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
жаўрэ́ць
‘ірдзець, рдзець’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
жаўрэ́е |
жаўрэ́юць |
Прошлы час |
м. |
жаўрэ́ў |
жаўрэ́лі |
ж. |
жаўрэ́ла |
н. |
жаўрэ́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
жаўрэ́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
жаўтабо́кі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
жаўтабо́кі |
жаўтабо́кая |
жаўтабо́кае |
жаўтабо́кія |
Р. |
жаўтабо́кага |
жаўтабо́кай жаўтабо́кае |
жаўтабо́кага |
жаўтабо́кіх |
Д. |
жаўтабо́каму |
жаўтабо́кай |
жаўтабо́каму |
жаўтабо́кім |
В. |
жаўтабо́кі (неадуш.) жаўтабо́кага (адуш.) |
жаўтабо́кую |
жаўтабо́кае |
жаўтабо́кія (неадуш.) жаўтабо́кіх (адуш.) |
Т. |
жаўтабо́кім |
жаўтабо́кай жаўтабо́каю |
жаўтабо́кім |
жаўтабо́кімі |
М. |
жаўтабо́кім |
жаўтабо́кай |
жаўтабо́кім |
жаўтабо́кіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
жаўтабру́х
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
жаўтабру́х |
жаўтабру́хі |
Р. |
жаўтабру́ха |
жаўтабру́хаў |
Д. |
жаўтабру́ху |
жаўтабру́хам |
В. |
жаўтабру́ха |
жаўтабру́хаў |
Т. |
жаўтабру́хам |
жаўтабру́хамі |
М. |
жаўтабру́ху |
жаўтабру́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.