білінгвісты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
білінгвісты́чны |
білінгвісты́чная |
білінгвісты́чнае |
білінгвісты́чныя |
Р. |
білінгвісты́чнага |
білінгвісты́чнай білінгвісты́чнае |
білінгвісты́чнага |
білінгвісты́чных |
Д. |
білінгвісты́чнаму |
білінгвісты́чнай |
білінгвісты́чнаму |
білінгвісты́чным |
В. |
білінгвісты́чны (неадуш.) білінгвісты́чнага (адуш.) |
білінгвісты́чную |
білінгвісты́чнае |
білінгвісты́чныя (неадуш.) білінгвісты́чных (адуш.) |
Т. |
білінгвісты́чным |
білінгвісты́чнай білінгвісты́чнаю |
білінгвісты́чным |
білінгвісты́чнымі |
М. |
білінгвісты́чным |
білінгвісты́чнай |
білінгвісты́чным |
білінгвісты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
біліндра́сік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біліндра́сік |
біліндра́сікі |
Р. |
біліндра́сіка |
біліндра́сікаў |
Д. |
біліндра́сіку |
біліндра́сікам |
В. |
біліндра́сік |
біліндра́сікі |
Т. |
біліндра́сікам |
біліндра́сікамі |
М. |
біліндра́сіку |
біліндра́сіках |
Крыніцы:
piskunou2012.
біліндра́сіць
‘плявузгаць, несці лухту’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
біліндра́шу |
біліндра́сім |
2-я ас. |
біліндра́сіш |
біліндра́сіце |
3-я ас. |
біліндра́сіць |
біліндра́сяць |
Прошлы час |
м. |
біліндра́сіў |
біліндра́сілі |
ж. |
біліндра́сіла |
н. |
біліндра́сіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
біліндра́сь |
біліндра́сьце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
біліндра́сячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
біліндра́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біліндра́снік |
біліндра́снікі |
Р. |
біліндра́сніка |
біліндра́снікаў |
Д. |
біліндра́сніку |
біліндра́снікам |
В. |
біліндра́сніка |
біліндра́снікаў |
Т. |
біліндра́снікам |
біліндра́снікамі |
М. |
біліндра́сніку |
біліндра́сніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
білірубі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
білірубі́н |
Р. |
білірубі́ну |
Д. |
білірубі́ну |
В. |
білірубі́н |
Т. |
білірубі́нам |
М. |
білірубі́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
білірубінемі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
білірубінемі́я |
білірубінемі́і |
Р. |
білірубінемі́і |
білірубінемі́й |
Д. |
білірубінемі́і |
білірубінемі́ям |
В. |
білірубінемі́ю |
білірубінемі́і |
Т. |
білірубінемі́яй білірубінемі́яю |
білірубінемі́ямі |
М. |
білірубінемі́і |
білірубінемі́ях |
Крыніцы:
piskunou2012.
білірубінуры́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
білірубінуры́я |
Р. |
білірубінуры́і |
Д. |
білірубінуры́і |
В. |
білірубінуры́ю |
Т. |
білірубінуры́яй білірубінуры́яю |
М. |
білірубінуры́і |
Крыніцы:
piskunou2012.
біло́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
біло́н |
Р. |
біло́ну |
Д. |
біло́ну |
В. |
біло́н |
Т. |
біло́нам |
М. |
біло́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.