анталагі́чны
‘які мае адносіны да зборніка’
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
анталагі́чны |
анталагі́чная |
анталагі́чнае |
анталагі́чныя |
Р. |
анталагі́чнага |
анталагі́чнай анталагі́чнае |
анталагі́чнага |
анталагі́чных |
Д. |
анталагі́чнаму |
анталагі́чнай |
анталагі́чнаму |
анталагі́чным |
В. |
анталагі́чны (неадуш.) анталагі́чнага (адуш.) |
анталагі́чную |
анталагі́чнае |
анталагі́чныя (неадуш.) анталагі́чных (адуш.) |
Т. |
анталагі́чным |
анталагі́чнай анталагі́чнаю |
анталагі́чным |
анталагі́чнымі |
М. |
анталагі́чным |
анталагі́чнай |
анталагі́чным |
анталагі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
антало́гія
‘вучэнне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
антало́гія |
антало́гіі |
Р. |
антало́гіі |
антало́гій |
Д. |
антало́гіі |
антало́гіям |
В. |
антало́гію |
антало́гіі |
Т. |
антало́гіяй антало́гіяю |
антало́гіямі |
М. |
антало́гіі |
антало́гіях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
антало́гія
‘зборнік’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
антало́гія |
антало́гіі |
Р. |
антало́гіі |
антало́гій |
Д. |
антало́гіі |
антало́гіям |
В. |
антало́гію |
антало́гіі |
Т. |
антало́гіяй антало́гіяю |
антало́гіямі |
М. |
антало́гіі |
антало́гіях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Анта́лья
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Анта́лья |
Р. |
Анта́льі |
Д. |
Анта́льі |
В. |
Анта́лью |
Т. |
Антае́льяй Антае́льяю |
М. |
Анта́льі |
антанамазі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
антанамазі́я |
антанамазі́і |
Р. |
антанамазі́і |
антанамазі́й |
Д. |
антанамазі́і |
антанамазі́ям |
В. |
антанамазі́ю |
антанамазі́і |
Т. |
антанамазі́яй антанамазі́яю |
антанамазі́ямі |
М. |
антанамазі́і |
антанамазі́ях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Антананары́ву
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
Н. |
Антананары́ву |
Р. |
Антананары́ву |
Д. |
Антананары́ву |
В. |
Антананары́ву |
Т. |
Антананары́ву |
М. |
Антананары́ву |
Антане́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Антане́вічы |
Р. |
Антане́віч Антане́вічаў |
Д. |
Антане́вічам |
В. |
Антане́вічы |
Т. |
Антане́вічамі |
М. |
Антане́вічах |
Антанё́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Антанё́ва |
Р. |
Антанё́ва |
Д. |
Антанё́ву |
В. |
Антанё́ва |
Т. |
Антанё́вам |
М. |
Антанё́ве |
Антанізбе́рг
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Антанізбе́рг |
Р. |
Антанізбе́рга |
Д. |
Антанізбе́ргу |
В. |
Антанізбе́рг |
Т. |
Антанізбе́ргам |
М. |
Антанізбе́ргу |