азада́чыць
‘абзадачыць, даць задатак’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
азада́чу |
азада́чым |
2-я ас. |
азада́чыш |
азада́чыце |
3-я ас. |
азада́чыць |
азада́чаць |
Прошлы час |
м. |
азада́чыў |
азада́чылі |
ж. |
азада́чыла |
н. |
азада́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
азада́ч |
азада́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
азада́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
азада́чыць
‘паставіць у складанае становішча’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
азада́чу |
азада́чым |
2-я ас. |
азада́чыш |
азада́чыце |
3-я ас. |
азада́чыць |
азада́чаць |
Прошлы час |
м. |
азада́чыў |
азада́чылі |
ж. |
азада́чыла |
н. |
азада́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
азада́ч |
азада́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
азада́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
аза́ддзе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
аза́ддзе |
Р. |
аза́ддзя |
Д. |
аза́ддзю |
В. |
аза́ддзе |
Т. |
аза́ддзем |
М. |
аза́ддзі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
азазлучэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
азазлучэ́нне |
азазлучэ́нні |
Р. |
азазлучэ́ння |
азазлучэ́нняў |
Д. |
азазлучэ́нню |
азазлучэ́нням |
В. |
азазлучэ́нне |
азазлучэ́нні |
Т. |
азазлучэ́ннем |
азазлучэ́ннямі |
М. |
азазлучэ́нні |
азазлучэ́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
азакеры́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
азакеры́т |
Р. |
азакеры́ту |
Д. |
азакеры́ту |
В. |
азакеры́т |
Т. |
азакеры́там |
М. |
азакеры́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
азакеры́тавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
азакеры́тавы |
азакеры́тавая |
азакеры́тавае |
азакеры́тавыя |
Р. |
азакеры́тавага |
азакеры́тавай азакеры́тавае |
азакеры́тавага |
азакеры́тавых |
Д. |
азакеры́таваму |
азакеры́тавай |
азакеры́таваму |
азакеры́тавым |
В. |
азакеры́тавы (неадуш.) азакеры́тавага (адуш.) |
азакеры́тавую |
азакеры́тавае |
азакеры́тавыя (неадуш.) азакеры́тавых (адуш.) |
Т. |
азакеры́тавым |
азакеры́тавай азакеры́таваю |
азакеры́тавым |
азакеры́тавымі |
М. |
азакеры́тавым |
азакеры́тавай |
азакеры́тавым |
азакеры́тавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
азакерыталячэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
азакерыталячэ́нне |
Р. |
азакерыталячэ́ння |
Д. |
азакерыталячэ́нню |
В. |
азакерыталячэ́нне |
Т. |
азакерыталячэ́ннем |
М. |
азакерыталячэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.