Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’

ма́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ма́рнік ма́рнікі
Р. ма́рніка ма́рнікаў
Д. ма́рніку ма́рнікам
В. ма́рніка ма́рнікаў
Т. ма́рнікам ма́рнікамі
М. ма́рніку ма́рніках

Крыніцы: piskunou2012.

ма́рніць

‘зводзіць, траціць што-небудзь марна’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ма́рню ма́рнім
2-я ас. ма́рніш ма́рніце
3-я ас. ма́рніць ма́рняць
Прошлы час
м. ма́рніў ма́рнілі
ж. ма́рніла
н. ма́рніла
Загадны лад
2-я ас. ма́рні ма́рніце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ма́рнячы

Крыніцы: piskunou2012.

марно́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. марно́та
Р. марно́ты
Д. марно́це
В. марно́ту
Т. марно́тай
марно́таю
М. марно́це

Крыніцы: piskunou2012.

марно́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. марно́тны марно́тная марно́тнае марно́тныя
Р. марно́тнага марно́тнай
марно́тнае		 марно́тнага марно́тных
Д. марно́тнаму марно́тнай марно́тнаму марно́тным
В. марно́тны (неадуш.)
марно́тнага (адуш.)		 марно́тную марно́тнае марно́тныя (неадуш.)
марно́тных (адуш.)
Т. марно́тным марно́тнай
марно́тнаю		 марно́тным марно́тнымі
М. марно́тным марно́тнай марно́тным марно́тных

Крыніцы: piskunou2012.

ма́рнскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ма́рнскі ма́рнская ма́рнскае ма́рнскія
Р. ма́рнскага ма́рнскай
ма́рнскае		 ма́рнскага ма́рнскіх
Д. ма́рнскаму ма́рнскай ма́рнскаму ма́рнскім
В. ма́рнскі (неадуш.)
ма́рнскага (адуш.)		 ма́рнскую ма́рнскае ма́рнскія (неадуш.)
ма́рнскіх (адуш.)
Т. ма́рнскім ма́рнскай
ма́рнскаю		 ма́рнскім ма́рнскімі
М. ма́рнскім ма́рнскай ма́рнскім ма́рнскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

ма́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ма́рны ма́рная ма́рнае ма́рныя
Р. ма́рнага ма́рнай
ма́рнае		 ма́рнага ма́рных
Д. ма́рнаму ма́рнай ма́рнаму ма́рным
В. ма́рны (неадуш.)
ма́рнага (адуш.)		 ма́рную ма́рнае ма́рныя (неадуш.)
ма́рных (адуш.)
Т. ма́рным ма́рнай
ма́рнаю		 ма́рным ма́рнымі
М. ма́рным ма́рнай ма́рным ма́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

марня́віць

‘мардаваць, марнаваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. марня́ўлю марня́вім
2-я ас. марня́віш марня́віце
3-я ас. марня́віць марня́вяць
Прошлы час
м. марня́віў марня́вілі
ж. марня́віла
н. марня́віла
Загадны лад
2-я ас. марня́ў марня́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час марня́вячы

Крыніцы: piskunou2012.

маро́жанае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. маро́жанае
Р. маро́жанага
Д. маро́жанаму
В. маро́жанае
Т. маро́жаным
М. маро́жаным

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

маро́жаніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. маро́жаніца маро́жаніцы
Р. маро́жаніцы маро́жаніц
Д. маро́жаніцы маро́жаніцам
В. маро́жаніцу маро́жаніцы
Т. маро́жаніцай
маро́жаніцаю		 маро́жаніцамі
М. маро́жаніцы маро́жаніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

маро́жаншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. маро́жаншчык маро́жаншчыкі
Р. маро́жаншчыка маро́жаншчыкаў
Д. маро́жаншчыку маро́жаншчыкам
В. маро́жаншчыка маро́жаншчыкаў
Т. маро́жаншчыкам маро́жаншчыкамі
М. маро́жаншчыку маро́жаншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.