мармурызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мармурызава́ны |
мармурызава́ная |
мармурызава́нае |
мармурызава́ныя |
| Р. |
мармурызава́нага |
мармурызава́най
мармурызава́нае |
мармурызава́нага |
мармурызава́ных |
| Д. |
мармурызава́наму |
мармурызава́най |
мармурызава́наму |
мармурызава́ным |
| В. |
мармурызава́ны (неадуш.)
мармурызава́нага (адуш.) |
мармурызава́ную |
мармурызава́нае |
мармурызава́ныя (неадуш.)
мармурызава́ных (адуш.) |
| Т. |
мармурызава́ным |
мармурызава́най
мармурызава́наю |
мармурызава́ным |
мармурызава́нымі |
| М. |
мармурызава́ным |
мармурызава́най |
мармурызава́ным |
мармурызава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
мармы́ль
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мармы́ль |
мармылі |
| Р. |
мармыля |
мармылёў |
| Д. |
мармылю |
мармылям |
| В. |
мармыля |
мармылёў |
| Т. |
мармылём |
мармылямі |
| М. |
мармылю |
мармылях |
Крыніцы:
piskunou2012.
мармыну́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мармыну́ |
мармынё́м |
| 2-я ас. |
мармыне́ш |
мармыняце́ |
| 3-я ас. |
мармыне́ |
мармыну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
мармыну́ў |
мармыну́лі |
| ж. |
мармыну́ла |
| н. |
мармыну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
мармыні́ |
мармыні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
мармыну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
мармыта́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мармыта́нне |
| Р. |
мармыта́ння |
| Д. |
мармыта́нню |
| В. |
мармыта́нне |
| Т. |
мармыта́ннем |
| М. |
мармыта́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мармыта́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мармычу́ |
мармы́чам |
| 2-я ас. |
мармы́чаш |
мармы́чаце |
| 3-я ас. |
мармы́ча |
мармы́чуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
мармыта́ў |
мармыта́лі |
| ж. |
мармыта́ла |
| н. |
мармыта́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
мармычы́ |
мармычы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
мармы́чучы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мармытліва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| мармытліва |
мармытлівей |
- |
мармытну́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мармытну́ |
мармытнё́м |
| 2-я ас. |
мармытне́ш |
мармытняце́ |
| 3-я ас. |
мармытне́ |
мармытну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
мармытну́ў |
мармытну́лі |
| ж. |
мармытну́ла |
| н. |
мармытну́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
мармытну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
мармыту́ля
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мармыту́ля |
мармыту́лі |
| Р. |
мармыту́лі |
мармыту́ль |
| Д. |
мармыту́лі |
мармыту́лям |
| В. |
мармыту́лю |
мармыту́ль |
| Т. |
мармыту́ляй
мармыту́ляю |
мармыту́лямі |
| М. |
мармыту́лі |
мармыту́лях |
Крыніцы:
piskunou2012.
мармыту́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мармыту́н |
мармытуны́ |
| Р. |
мармытуна́ |
мармытуно́ў |
| Д. |
мармытуну́ |
мармытуна́м |
| В. |
мармытуна́ |
мармытуно́ў |
| Т. |
мармытуно́м |
мармытуна́мі |
| М. |
мармытуне́ |
мармытуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.