назо́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
назо́ў |
назо́вы |
| Р. |
назо́ва |
назо́ваў |
| Д. |
назо́ву |
назо́вам |
| В. |
назо́ў |
назо́вы |
| Т. |
назо́вам |
назо́вамі |
| М. |
назо́ве |
назо́вах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
назо́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
назо́ўнік |
назо́ўнікі |
| Р. |
назо́ўніка |
назо́ўнікаў |
| Д. |
назо́ўніку |
назо́ўнікам |
| В. |
назо́ўнік |
назо́ўнікі |
| Т. |
назо́ўнікам |
назо́ўнікамі |
| М. |
назо́ўніку |
назо́ўніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
назо́ўнікавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
назо́ўнікавы |
назо́ўнікавая |
назо́ўнікавае |
назо́ўнікавыя |
| Р. |
назо́ўнікавага |
назо́ўнікавай назо́ўнікавае |
назо́ўнікавага |
назо́ўнікавых |
| Д. |
назо́ўнікаваму |
назо́ўнікавай |
назо́ўнікаваму |
назо́ўнікавым |
| В. |
назо́ўнікавы (неадуш.) назо́ўнікавага (адуш.) |
назо́ўнікавую |
назо́ўнікавае |
назо́ўнікавыя (неадуш.) назо́ўнікавых (адуш.) |
| Т. |
назо́ўнікавым |
назо́ўнікавай назо́ўнікаваю |
назо́ўнікавым |
назо́ўнікавымі |
| М. |
назо́ўнікавым |
назо́ўнікавай |
назо́ўнікавым |
назо́ўнікавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
назо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
назо́ўны |
назо́ўная |
назо́ўнае |
назо́ўныя |
| Р. |
назо́ўнага |
назо́ўнай назо́ўнае |
назо́ўнага |
назо́ўных |
| Д. |
назо́ўнаму |
назо́ўнай |
назо́ўнаму |
назо́ўным |
| В. |
назо́ўны (неадуш.) назо́ўнага (адуш.) |
назо́ўную |
назо́ўнае |
назо́ўныя (неадуш.) назо́ўных (адуш.) |
| Т. |
назо́ўным |
назо́ўнай назо́ўнаю |
назо́ўным |
назо́ўнымі |
| М. |
назо́ўным |
назо́ўнай |
назо́ўным |
назо́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
назраза́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
назраза́ны |
назраза́ная |
назраза́нае |
назраза́ныя |
| Р. |
назраза́нага |
назраза́най назраза́нае |
назраза́нага |
назраза́ных |
| Д. |
назраза́наму |
назраза́най |
назраза́наму |
назраза́ным |
| В. |
назраза́ны (неадуш.) назраза́нага (адуш.) |
назраза́ную |
назраза́нае |
назраза́ныя (неадуш.) назраза́ных (адуш.) |
| Т. |
назраза́ным |
назраза́най назраза́наю |
назраза́ным |
назраза́нымі |
| М. |
назраза́ным |
назраза́най |
назраза́ным |
назраза́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
назраза́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
назраза́ю |
назраза́ем |
| 2-я ас. |
назраза́еш |
назраза́еце |
| 3-я ас. |
назраза́е |
назраза́юць |
| Прошлы час |
| м. |
назраза́ў |
назраза́лі |
| ж. |
назраза́ла |
| н. |
назраза́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
назраза́й |
назраза́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
назраза́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.