вернападда́ны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
вернападда́ны |
вернападда́ныя |
| Р. |
вернападда́нага |
вернападда́ных |
| Д. |
вернападда́наму |
вернападда́ным |
| В. |
вернападда́нага |
вернападда́ных |
| Т. |
вернападда́ным |
вернападда́нымі |
| М. |
вернападда́ным |
вернападда́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ве́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ве́рнасць |
| Р. |
ве́рнасці |
| Д. |
ве́рнасці |
| В. |
ве́рнасць |
| Т. |
ве́рнасцю |
| М. |
ве́рнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Ве́рнер
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Ве́рнер |
Ве́рнеры |
| Р. |
Ве́рнера |
Ве́рнераў |
| Д. |
Ве́рнеру |
Ве́рнерам |
| В. |
Ве́рнера |
Ве́рнераў |
| Т. |
Ве́рнерам |
Ве́рнерамі |
| М. |
Ве́рнеру |
Ве́рнерах |
ве́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ве́рнік |
ве́рнікі |
| Р. |
ве́рніка |
ве́рнікаў |
| Д. |
ве́рніку |
ве́рнікам |
| В. |
ве́рніка |
ве́рнікаў |
| Т. |
ве́рнікам |
ве́рнікамі |
| М. |
ве́рніку |
ве́рніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
верніса́ж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
верніса́ж |
верніса́жы |
| Р. |
верніса́жу |
верніса́жаў |
| Д. |
верніса́жу |
верніса́жам |
| В. |
верніса́ж |
верніса́жы |
| Т. |
верніса́жам |
верніса́жамі |
| М. |
верніса́жы |
верніса́жах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
верніса́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
верніса́жны |
верніса́жная |
верніса́жнае |
верніса́жныя |
| Р. |
верніса́жнага |
верніса́жнай верніса́жнае |
верніса́жнага |
верніса́жных |
| Д. |
верніса́жнаму |
верніса́жнай |
верніса́жнаму |
верніса́жным |
| В. |
верніса́жны (неадуш.) верніса́жнага (адуш.) |
верніса́жную |
верніса́жнае |
верніса́жныя (неадуш.) верніса́жных (адуш.) |
| Т. |
верніса́жным |
верніса́жнай верніса́жнаю |
верніса́жным |
верніса́жнымі |
| М. |
верніса́жным |
верніса́жнай |
верніса́жным |
верніса́жных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
ве́рніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ве́рніца |
ве́рніцы |
| Р. |
ве́рніцы |
ве́рніц |
| Д. |
ве́рніцы |
ве́рніцам |
| В. |
ве́рніцу |
ве́рніц |
| Т. |
ве́рніцай ве́рніцаю |
ве́рніцамі |
| М. |
ве́рніцы |
ве́рніцах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
ве́рніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ве́рніцкі |
ве́рніцкая |
ве́рніцкае |
ве́рніцкія |
| Р. |
ве́рніцкага |
ве́рніцкай ве́рніцкае |
ве́рніцкага |
ве́рніцкіх |
| Д. |
ве́рніцкаму |
ве́рніцкай |
ве́рніцкаму |
ве́рніцкім |
| В. |
ве́рніцкі (неадуш.) ве́рніцкага (адуш.) |
ве́рніцкую |
ве́рніцкае |
ве́рніцкія (неадуш.) ве́рніцкіх (адуш.) |
| Т. |
ве́рніцкім |
ве́рніцкай ве́рніцкаю |
ве́рніцкім |
ве́рніцкімі |
| М. |
ве́рніцкім |
ве́рніцкай |
ве́рніцкім |
ве́рніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
ве́рнуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ве́рнуты |
ве́рнутая |
ве́рнутае |
ве́рнутыя |
| Р. |
ве́рнутага |
ве́рнутай ве́рнутае |
ве́рнутага |
ве́рнутых |
| Д. |
ве́рнутаму |
ве́рнутай |
ве́рнутаму |
ве́рнутым |
| В. |
ве́рнуты (неадуш.) ве́рнутага (адуш.) |
ве́рнутую |
ве́рнутае |
ве́рнутыя (неадуш.) ве́рнутых (адуш.) |
| Т. |
ве́рнутым |
ве́рнутай ве́рнутаю |
ве́рнутым |
ве́рнутымі |
| М. |
ве́рнутым |
ве́рнутай |
ве́рнутым |
ве́рнутых |
Кароткая форма: ве́рнута.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.