саро́чачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саро́чачны |
саро́чачная |
саро́чачнае |
саро́чачныя |
| Р. |
саро́чачнага |
саро́чачнай саро́чачнае |
саро́чачнага |
саро́чачных |
| Д. |
саро́чачнаму |
саро́чачнай |
саро́чачнаму |
саро́чачным |
| В. |
саро́чачны (неадуш.) саро́чачнага (адуш.) |
саро́чачную |
саро́чачнае |
саро́чачныя (неадуш.) саро́чачных (адуш.) |
| Т. |
саро́чачным |
саро́чачнай саро́чачнаю |
саро́чачным |
саро́чачнымі |
| М. |
саро́чачным |
саро́чачнай |
саро́чачным |
саро́чачных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
саро́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
саро́чка |
саро́чкі |
| Р. |
саро́чкі |
саро́чак |
| Д. |
саро́чцы |
саро́чкам |
| В. |
саро́чку |
саро́чкі |
| Т. |
саро́чкай саро́чкаю |
саро́чкамі |
| М. |
саро́чцы |
саро́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
саро́чы
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саро́чы |
саро́чая |
саро́чае |
саро́чыя |
| Р. |
саро́чага |
саро́чай саро́чае |
саро́чага |
саро́чых |
| Д. |
саро́чаму |
саро́чай |
саро́чаму |
саро́чым |
| В. |
саро́чы (неадуш.) саро́чага (адуш.) |
саро́чую |
саро́чае |
саро́чыя (неадуш.) саро́чых (адуш.) |
| Т. |
саро́чым |
саро́чай саро́чаю |
саро́чым |
саро́чымі |
| М. |
саро́чым |
саро́чай |
саро́чым |
саро́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
саро́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саро́чы |
саро́чая |
саро́чае |
саро́чыя |
| Р. |
саро́чага |
саро́чай саро́чае |
саро́чага |
саро́чых |
| Д. |
саро́чаму |
саро́чай |
саро́чаму |
саро́чым |
| В. |
саро́чы (неадуш.) саро́чага (адуш.) |
саро́чую |
саро́чае |
саро́чыя (неадуш.) саро́чых (адуш.) |
| Т. |
саро́чым |
саро́чай саро́чаю |
саро́чым |
саро́чымі |
| М. |
саро́чым |
саро́чай |
саро́чым |
саро́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
саро́чын
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саро́чын |
саро́чына |
саро́чына |
саро́чыны |
| Р. |
саро́чынага |
саро́чынай саро́чынае |
саро́чынага |
саро́чыных |
| Д. |
саро́чынаму |
саро́чынай |
саро́чынаму |
саро́чыным |
| В. |
саро́чын (неадуш.) саро́чынага (адуш.) |
саро́чыну |
саро́чына |
саро́чыны (неадуш.) саро́чыных (адуш.) |
| Т. |
саро́чыным |
саро́чынай саро́чынаю |
саро́чыным |
саро́чынымі |
| М. |
саро́чыным |
саро́чынай |
саро́чыным |
саро́чыных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Саро́чына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Саро́чына |
| Р. |
Саро́чына |
| Д. |
Саро́чыну |
| В. |
Саро́чына |
| Т. |
Саро́чынам |
| М. |
Саро́чыне |
Саро́чыцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Саро́чыцы |
| Р. |
Саро́чыц Саро́чыцаў |
| Д. |
Саро́чыцам |
| В. |
Саро́чыцы |
| Т. |
Саро́чыцамі |
| М. |
Саро́чыцах |
са́рпанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
са́рпанне |
| Р. |
са́рпання |
| Д. |
са́рпанню |
| В. |
са́рпанне |
| Т. |
са́рпаннем |
| М. |
са́рпанні |
Крыніцы:
piskunou2012.
сарпану́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
сарпану́ся |
сарпанё́мся |
| 2-я ас. |
сарпане́шся |
сарпаняце́ся |
| 3-я ас. |
сарпане́цца |
сарпану́цца |
| Прошлы час |
| м. |
сарпану́ўся |
сарпану́ліся |
| ж. |
сарпану́лася |
| н. |
сарпану́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
сарпані́ся |
сарпані́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
сарпану́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.