Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

нязру́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
нязру́чна нязру́чней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

нязру́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. нязру́чнасць
Р. нязру́чнасці
Д. нязру́чнасці
В. нязру́чнасць
Т. нязру́чнасцю
М. нязру́чнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

нязру́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нязру́чны нязру́чная нязру́чнае нязру́чныя
Р. нязру́чнага нязру́чнай
нязру́чнае
нязру́чнага нязру́чных
Д. нязру́чнаму нязру́чнай нязру́чнаму нязру́чным
В. нязру́чны (неадуш.)
нязру́чнага (адуш.)
нязру́чную нязру́чнае нязру́чныя (неадуш.)
нязру́чных (адуш.)
Т. нязру́чным нязру́чнай
нязру́чнаю
нязру́чным нязру́чнымі
М. нязру́чным нязру́чнай нязру́чным нязру́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

нязру́шана

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
нязру́шана - -

Крыніцы: piskunou2012.

нязру́шанасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. нязру́шанасць
Р. нязру́шанасці
Д. нязру́шанасці
В. нязру́шанасць
Т. нязру́шанасцю
М. нязру́шанасці

Крыніцы: piskunou2012.

нязру́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нязру́шаны нязру́шаная нязру́шанае нязру́шаныя
Р. нязру́шанага нязру́шанай
нязру́шанае
нязру́шанага нязру́шаных
Д. нязру́шанаму нязру́шанай нязру́шанаму нязру́шаным
В. нязру́шаны (неадуш.)
нязру́шанага (адуш.)
нязру́шаную нязру́шанае нязру́шаныя (неадуш.)
нязру́шаных (адуш.)
Т. нязру́шаным нязру́шанай
нязру́шанаю
нязру́шаным нязру́шанымі
М. нязру́шаным нязру́шанай нязру́шаным нязру́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

нязру́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нязру́шаны нязру́шаная нязру́шанае нязру́шаныя
Р. нязру́шанага нязру́шанай
нязру́шанае
нязру́шанага нязру́шаных
Д. нязру́шанаму нязру́шанай нязру́шанаму нязру́шаным
В. нязру́шаны (неадуш.)
нязру́шанага (адуш.)
нязру́шаную нязру́шанае нязру́шаныя (неадуш.)
нязру́шаных (адуш.)
Т. нязру́шаным нязру́шанай
нязру́шанаю
нязру́шаным нязру́шанымі
М. нязру́шаным нязру́шанай нязру́шаным нязру́шаных

Крыніцы: piskunou2012.

нязру́шна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
нязру́шна - -

Крыніцы: piskunou2012.

нязру́шнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. нязру́шнасць
Р. нязру́шнасці
Д. нязру́шнасці
В. нязру́шнасць
Т. нязру́шнасцю
М. нязру́шнасці

Крыніцы: piskunou2012.

нязру́шны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нязру́шны нязру́шная нязру́шнае нязру́шныя
Р. нязру́шнага нязру́шнай
нязру́шнае
нязру́шнага нязру́шных
Д. нязру́шнаму нязру́шнай нязру́шнаму нязру́шным
В. нязру́шны (неадуш.)
нязру́шнага (адуш.)
нязру́шную нязру́шнае нязру́шныя (неадуш.)
нязру́шных (адуш.)
Т. нязру́шным нязру́шнай
нязру́шнаю
нязру́шным нязру́шнымі
М. нязру́шным нязру́шнай нязру́шным нязру́шных

Крыніцы: piskunou2012.