ачму́чваць
‘дурманіць, тлуміць, дурыць, збіваць з толку каго-небудзь, што-небудзь (галаву і г. д.)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачму́чваю |
ачму́чваем |
| 2-я ас. |
ачму́чваеш |
ачму́чваеце |
| 3-я ас. |
ачму́чвае |
ачму́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
ачму́чваў |
ачму́чвалі |
| ж. |
ачму́чвала |
| н. |
ачму́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ачму́чвай |
ачму́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ачму́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачмучэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ачмучэ́нне |
| Р. |
ачмучэ́ння |
| Д. |
ачмучэ́нню |
| В. |
ачмучэ́нне |
| Т. |
ачмучэ́ннем |
| М. |
ачмучэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачну́ся |
ачнё́мся |
| 2-я ас. |
ачне́шся |
ачняце́ся |
| 3-я ас. |
ачне́цца |
ачну́цца |
| Прошлы час |
| м. |
ачну́ўся |
ачну́ліся |
| ж. |
ачну́лася |
| н. |
ачну́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ачні́ся |
ачні́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ачну́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачо́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ачо́л |
| Р. |
ачо́лу |
| Д. |
ачо́лу |
| В. |
ачо́л |
| Т. |
ачо́лам |
| М. |
ачо́ле |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачо́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ачо́лены |
ачо́леная |
ачо́ленае |
ачо́леныя |
| Р. |
ачо́ленага |
ачо́ленай ачо́ленае |
ачо́ленага |
ачо́леных |
| Д. |
ачо́ленаму |
ачо́ленай |
ачо́ленаму |
ачо́леным |
| В. |
ачо́лены (неадуш.) ачо́ленага (адуш.) |
ачо́леную |
ачо́ленае |
ачо́леныя (неадуш.) ачо́леных (адуш.) |
| Т. |
ачо́леным |
ачо́ленай ачо́ленаю |
ачо́леным |
ачо́ленымі |
| М. |
ачо́леным |
ачо́ленай |
ачо́леным |
ачо́леных |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачо́ліць
‘узначаліць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачо́лю |
ачо́лім |
| 2-я ас. |
ачо́ліш |
ачо́ліце |
| 3-я ас. |
ачо́ліць |
ачо́ляць |
| Прошлы час |
| м. |
ачо́ліў |
ачо́лілі |
| ж. |
ачо́ліла |
| н. |
ачо́ліла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ачо́ль |
ачо́льце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ачо́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачо́льванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ачо́льванне |
| Р. |
ачо́львання |
| Д. |
ачо́льванню |
| В. |
ачо́льванне |
| Т. |
ачо́льваннем |
| М. |
ачо́льванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачо́льваць
‘узначальваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачо́льваю |
ачо́льваем |
| 2-я ас. |
ачо́льваеш |
ачо́льваеце |
| 3-я ас. |
ачо́львае |
ачо́льваюць |
| Прошлы час |
| м. |
ачо́льваў |
ачо́львалі |
| ж. |
ачо́львала |
| н. |
ачо́львала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ачо́львай |
ачо́львайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ачо́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачо́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ачо́льнік |
ачо́льнікі |
| Р. |
ачо́льніка |
ачо́льнікаў |
| Д. |
ачо́льніку |
ачо́льнікам |
| В. |
ачо́льніка |
ачо́льнікаў |
| Т. |
ачо́льнікам |
ачо́льнікамі |
| М. |
ачо́льніку |
ачо́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачо́мацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачо́маюся |
ачо́маемся |
| 2-я ас. |
ачо́маешся |
ачо́маецеся |
| 3-я ас. |
ачо́маецца |
ачо́маюцца |
| Прошлы час |
| м. |
ачо́маўся |
ачо́маліся |
| ж. |
ачо́малася |
| н. |
ачо́малася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ачо́майся |
ачо́майцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ачо́маўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.