ацё́рты
прыметнік, якасны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			ацё́рты | 
					ацё́ртая | 
					ацё́ртае | 
					ацё́ртыя | 
					
		
			| Р. | 
			ацё́ртага | 
					ацё́ртай ацё́ртае | 
					ацё́ртага | 
					ацё́ртых | 
					
		
			| Д. | 
			ацё́ртаму | 
					ацё́ртай | 
					ацё́ртаму | 
					ацё́ртым | 
					
		
			| В. | 
			ацё́рты (неадуш.) ацё́ртага (адуш.) | 
					ацё́ртую | 
					ацё́ртае | 
					ацё́ртыя (неадуш.) ацё́ртых (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			ацё́ртым | 
					ацё́ртай ацё́ртаю | 
					ацё́ртым | 
					ацё́ртымі | 
					
		
			| М. | 
			ацё́ртым | 
					ацё́ртай | 
					ацё́ртым | 
					ацё́ртых | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
ацё́рты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			ацё́рты | 
					ацё́ртая | 
					ацё́ртае | 
					ацё́ртыя | 
					
		
			| Р. | 
			ацё́ртага | 
					ацё́ртай ацё́ртае | 
					ацё́ртага | 
					ацё́ртых | 
					
		
			| Д. | 
			ацё́ртаму | 
					ацё́ртай | 
					ацё́ртаму | 
					ацё́ртым | 
					
		
			| В. | 
			ацё́рты (неадуш.) ацё́ртага (адуш.) | 
					ацё́ртую | 
					ацё́ртае | 
					ацё́ртыя (неадуш.) ацё́ртых (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			ацё́ртым | 
					ацё́ртай ацё́ртаю | 
					ацё́ртым | 
					ацё́ртымі | 
					
		
			| М. | 
			ацё́ртым | 
					ацё́ртай | 
					ацё́ртым | 
					ацё́ртых | 
					
		
 
	Кароткая форма: ацё́рта.
	Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
ацё́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			ацё́чнасць | 
			ацё́чнасці | 
			
		
			| Р. | 
			ацё́чнасці | 
			ацё́чнасцей ацё́чнасцяў | 
			
		
			| Д. | 
			ацё́чнасці | 
			ацё́чнасцям | 
			
		
			| В. | 
			ацё́чнасць | 
			ацё́чнасці | 
			
		
			| Т. | 
			ацё́чнасцю | 
			ацё́чнасцямі | 
			
		
			| М. | 
			ацё́чнасці | 
			ацё́чнасцях | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
ацё́чны
прыметнік, якасны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			ацё́чны | 
					ацё́чная | 
					ацё́чнае | 
					ацё́чныя | 
					
		
			| Р. | 
			ацё́чнага | 
					ацё́чнай ацё́чнае | 
					ацё́чнага | 
					ацё́чных | 
					
		
			| Д. | 
			ацё́чнаму | 
					ацё́чнай | 
					ацё́чнаму | 
					ацё́чным | 
					
		
			| В. | 
			ацё́чны (неадуш.) ацё́чнага (адуш.) | 
					ацё́чную | 
					ацё́чнае | 
					ацё́чныя (неадуш.) ацё́чных (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			ацё́чным | 
					ацё́чнай ацё́чнаю | 
					ацё́чным | 
					ацё́чнымі | 
					
		
			| М. | 
			ацё́чным | 
					ацё́чнай | 
					ацё́чным | 
					ацё́чных | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
аціна́ць
‘ахопліваць каго-небудзь, што-небудзь (страх ацінае душу); абсякаць што-небудзь (ацінаць сучча)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			аціна́ю | 
			аціна́ем | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			аціна́еш | 
			аціна́еце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			аціна́е | 
			аціна́юць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			аціна́ў | 
			аціна́лі | 
		
		
			| ж. | 
			аціна́ла | 
		
		
			| н. | 
			аціна́ла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			аціна́й | 
			аціна́йце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| цяп. час | 
			аціна́ючы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
аці́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			аці́ра | 
			
		
			| Р. | 
			аці́ры | 
			
		
			| Д. | 
			аці́ры | 
			
		
			| В. | 
			аці́ру | 
			
		
			| Т. | 
			аці́рай аці́раю | 
			
		
			| М. | 
			аці́ры | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		piskunou2012.
аціра́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			аціра́нне | 
			
		
			| Р. | 
			аціра́ння | 
			
		
			| Д. | 
			аціра́нню | 
			
		
			| В. | 
			аціра́нне | 
			
		
			| Т. | 
			аціра́ннем | 
			
		
			| М. | 
			аціра́нні | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
аціра́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			аціра́юся | 
			аціра́емся | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			аціра́ешся | 
			аціра́ецеся | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			аціра́ецца | 
			аціра́юцца | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			аціра́ўся | 
			аціра́ліся | 
		
		
			| ж. | 
			аціра́лася | 
		
		
			| н. | 
			аціра́лася | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			аціра́йся | 
			аціра́йцеся | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| цяп. час | 
			аціра́ючыся | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.