а́ўтарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
а́ўтарскі |
а́ўтарская |
а́ўтарскае |
а́ўтарскія |
| Р. |
а́ўтарскага |
а́ўтарскай
а́ўтарскае |
а́ўтарскага |
а́ўтарскіх |
| Д. |
а́ўтарскаму |
а́ўтарскай |
а́ўтарскаму |
а́ўтарскім |
| В. |
а́ўтарскі (неадуш.)
а́ўтарскага (адуш.) |
а́ўтарскую |
а́ўтарскае |
а́ўтарскія (неадуш.)
а́ўтарскіх (адуш.) |
| Т. |
а́ўтарскім |
а́ўтарскай
а́ўтарскаю |
а́ўтарскім |
а́ўтарскімі |
| М. |
а́ўтарскім |
а́ўтарскай |
а́ўтарскім |
а́ўтарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
а́ўтарскія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
| - |
| Н. |
а́ўтарскія |
| Р. |
а́ўтарскіх |
| Д. |
а́ўтарскім |
| В. |
а́ўтарскія |
| Т. |
а́ўтарскімі |
| М. |
а́ўтарскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012.
а́ўтарства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
а́ўтарства |
| Р. |
а́ўтарства |
| Д. |
а́ўтарству |
| В. |
а́ўтарства |
| Т. |
а́ўтарствам |
| М. |
а́ўтарстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аўтарулявы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтарулявы́ |
аўтарулява́я |
аўтаруляво́е |
аўтарулявы́я |
| Р. |
аўтаруляво́га |
аўтаруляво́й
аўтаруляво́е |
аўтаруляво́га |
аўтарулявы́х |
| Д. |
аўтаруляво́му |
аўтаруляво́й |
аўтаруляво́му |
аўтарулявы́м |
| В. |
аўтарулявы́ (неадуш.)
аўтаруляво́га (адуш.) |
аўтаруляву́ю |
аўтаруляво́е |
аўтарулявы́я (неадуш.)
аўтарулявы́х (адуш.) |
| Т. |
аўтарулявы́м |
аўтаруляво́й
аўтаруляво́ю |
аўтарулявы́м |
аўтарулявы́мі |
| М. |
аўтарулявы́м |
аўтаруляво́й |
аўтарулявы́м |
аўтарулявы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
аўтарухаві́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтарухаві́к |
аўтарухавікі́ |
| Р. |
аўтарухавіка́ |
аўтарухавіко́ў |
| Д. |
аўтарухавіку́ |
аўтарухавіка́м |
| В. |
аўтарухаві́к |
аўтарухавікі́ |
| Т. |
аўтарухавіко́м |
аўтарухавіка́мі |
| М. |
аўтарухавіку́ |
аўтарухавіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
аўтару́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтару́чка |
аўтару́чкі |
| Р. |
аўтару́чкі |
аўтару́чак |
| Д. |
аўтару́чцы |
аўтару́чкам |
| В. |
аўтару́чку |
аўтару́чкі |
| Т. |
аўтару́чкай
аўтару́чкаю |
аўтару́чкамі |
| М. |
аўтару́чцы |
аўтару́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аўтарызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтарызава́ны |
аўтарызава́ная |
аўтарызава́нае |
аўтарызава́ныя |
| Р. |
аўтарызава́нага |
аўтарызава́най
аўтарызава́нае |
аўтарызава́нага |
аўтарызава́ных |
| Д. |
аўтарызава́наму |
аўтарызава́най |
аўтарызава́наму |
аўтарызава́ным |
| В. |
аўтарызава́ны (неадуш.)
аўтарызава́нага (адуш.) |
аўтарызава́ную |
аўтарызава́нае |
аўтарызава́ныя (неадуш.)
аўтарызава́ных (адуш.) |
| Т. |
аўтарызава́ным |
аўтарызава́най
аўтарызава́наю |
аўтарызава́ным |
аўтарызава́нымі |
| М. |
аўтарызава́ным |
аўтарызава́най |
аўтарызава́ным |
аўтарызава́ных |
Кароткая форма: аўтарызава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аўтарызава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтарызава́ны |
аўтарызава́ная |
аўтарызава́нае |
аўтарызава́ныя |
| Р. |
аўтарызава́нага |
аўтарызава́най
аўтарызава́нае |
аўтарызава́нага |
аўтарызава́ных |
| Д. |
аўтарызава́наму |
аўтарызава́най |
аўтарызава́наму |
аўтарызава́ным |
| В. |
аўтарызава́ны (неадуш.)
аўтарызава́нага (адуш.) |
аўтарызава́ную |
аўтарызава́нае |
аўтарызава́ныя (неадуш.)
аўтарызава́ных (адуш.) |
| Т. |
аўтарызава́ным |
аўтарызава́най
аўтарызава́наю |
аўтарызава́ным |
аўтарызава́нымі |
| М. |
аўтарызава́ным |
аўтарызава́най |
аўтарызава́ным |
аўтарызава́ных |
Кароткая форма: аўтарызава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.