спадля́чыць
‘зрабіць подласць (спадлячыць каму-небудзь)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
спадля́чу |
спадля́чым |
2-я ас. |
спадля́чыш |
спадля́чыце |
3-я ас. |
спадля́чыць |
спадля́чаць |
Прошлы час |
м. |
спадля́чыў |
спадля́чылі |
ж. |
спадля́чыла |
н. |
спадля́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
спадля́ч |
спадля́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
спадля́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
спадма́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
спадма́н |
спадма́ны |
Р. |
спадма́ну |
спадма́наў |
Д. |
спадма́ну |
спадма́нам |
В. |
спадма́н |
спадма́ны |
Т. |
спадма́нам |
спадма́намі |
М. |
спадма́не |
спадма́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
спадма́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
спадма́нены |
спадма́неная |
спадма́ненае |
спадма́неныя |
Р. |
спадма́ненага |
спадма́ненай спадма́ненае |
спадма́ненага |
спадма́неных |
Д. |
спадма́ненаму |
спадма́ненай |
спадма́ненаму |
спадма́неным |
В. |
спадма́нены (неадуш.) спадма́ненага (адуш.) |
спадма́неную |
спадма́ненае |
спадма́неныя (неадуш.) спадма́неных (адуш.) |
Т. |
спадма́неным |
спадма́ненай спадма́ненаю |
спадма́неным |
спадма́ненымі |
М. |
спадма́неным |
спадма́ненай |
спадма́неным |
спадма́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
спадману́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
спадману́ |
спадманё́м |
2-я ас. |
спадмане́ш |
спадманяце́ |
3-я ас. |
спадмане́ |
спадману́ць |
Прошлы час |
м. |
спадману́ў |
спадману́лі |
ж. |
спадману́ла |
н. |
спадману́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
спадмані́ |
спадмані́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
спадману́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
спадні́зу
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
спадні́зу |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спадні́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
спадні́ца |
спадні́цы |
Р. |
спадні́цы |
спадні́ц |
Д. |
спадні́цы |
спадні́цам |
В. |
спадні́цу |
спадні́цы |
Т. |
спадні́цай спадні́цаю |
спадні́цамі |
М. |
спадні́цы |
спадні́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спадні́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
спадні́чка |
спадні́чкі |
Р. |
спадні́чкі |
спадні́чак |
Д. |
спадні́чцы |
спадні́чкам |
В. |
спадні́чку |
спадні́чкі |
Т. |
спадні́чкай спадні́чкаю |
спадні́чкамі |
М. |
спадні́чцы |
спадні́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.