Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
гджзйклмнрстўфхцчш

мянто́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мянто́ўскі мянто́ўская мянто́ўскае мянто́ўскія
Р. мянто́ўскага мянто́ўскай
мянто́ўскае		 мянто́ўскага мянто́ўскіх
Д. мянто́ўскаму мянто́ўскай мянто́ўскаму мянто́ўскім
В. мянто́ўскі (неадуш.)
мянто́ўскага (адуш.)		 мянто́ўскую мянто́ўскае мянто́ўскія (неадуш.)
мянто́ўскіх (адуш.)
Т. мянто́ўскім мянто́ўскай
мянто́ўскаю		 мянто́ўскім мянто́ўскімі
М. мянто́ўскім мянто́ўскай мянто́ўскім мянто́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

мянту́з

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мянту́з ментузы́
Р. ментуза́ ментузо́ў
Д. ментузу́ ментуза́м
В. ментуза́ ментузо́ў
Т. ментузо́м ментуза́мі
М. ментузе́ ментуза́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мянту́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мянту́шка мянту́шкі
Р. мянту́шкі мянту́шак
Д. мянту́шцы мянту́шкам
В. мянту́шку мянту́шкі
Т. мянту́шкай
мянту́шкаю		 мянту́шкамі
М. мянту́шцы мянту́шках

Крыніцы: piskunou2012.

мяну́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мяну́шка мяну́шкі
Р. мяну́шкі мяну́шак
Д. мяну́шцы мяну́шкам
В. мяну́шку мяну́шкі
Т. мяну́шкай
мяну́шкаю		 мяну́шкамі
М. мяну́шцы мяну́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мянці́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мянчу́ ме́нцім
2-я ас. ме́нціш ме́нціце
3-я ас. ме́нціць ме́нцяць
Прошлы час
м. мянці́ў мянці́лі
ж. мянці́ла
н. мянці́ла
Загадны лад
2-я ас. мянці́ мянці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час ме́нцячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Мянькі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мянькі́
Р. Мянько́ў
Д. Мянька́м
В. Мянькі́
Т. Мянька́мі
М. Мянька́х

мянько́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мянько́вы мянько́вая мянько́вае мянько́выя
Р. мянько́вага мянько́вай
мянько́вае		 мянько́вага мянько́вых
Д. мянько́ваму мянько́вай мянько́ваму мянько́вым
В. мянько́вы (неадуш.)
мянько́вага (адуш.)		 мянько́вую мянько́вае мянько́выя (неадуш.)
мянько́вых (адуш.)
Т. мянько́вым мянько́вай
мянько́ваю		 мянько́вым мянько́вымі
М. мянько́вым мянько́вай мянько́вым мянько́вых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Мяню́ткі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мяню́ткі
Р. Мяню́так
Мяню́ткаў
Д. Мяню́ткам
В. Мяню́ткі
Т. Мяню́ткамі
М. Мяню́тках

Мяню́цева

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мяню́цева
Р. Мяню́цева
Д. Мяню́цеву
В. Мяню́цева
Т. Мяню́цевам
М. Мяню́цеве

мяня́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мяня́ла мяня́лы
Р. мяня́лы мяня́л
Д. мяня́лу мяня́лам
В. мяня́лу мяня́л
Т. мяня́лам мяня́ламі
М. мяня́ле мяня́лах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.