атачо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
атачо́ны |
атачо́ная |
атачо́нае |
атачо́ныя |
| Р. |
атачо́нага |
атачо́най атачо́нае |
атачо́нага |
атачо́ных |
| Д. |
атачо́наму |
атачо́най |
атачо́наму |
атачо́ным |
| В. |
атачо́ны (неадуш.) атачо́нага (адуш.) |
атачо́ную |
атачо́нае |
атачо́ныя (неадуш.) атачо́ных (адуш.) |
| Т. |
атачо́ным |
атачо́най атачо́наю |
атачо́ным |
атачо́нымі |
| М. |
атачо́ным |
атачо́най |
атачо́ным |
атачо́ных |
Кароткая форма: атачо́на.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атачы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
атачуся |
аточымся |
| 2-я ас. |
аточышся |
аточыцеся |
| 3-я ас. |
аточыцца |
аточацца |
| Прошлы час |
| м. |
атачыўся |
атачыліся |
| ж. |
атачылася |
| н. |
атачылася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
атачыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
атачы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
атачу́ |
ато́чым |
| 2-я ас. |
ато́чыш |
ато́чыце |
| 3-я ас. |
ато́чыць |
ато́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
атачы́ў |
атачы́лі |
| ж. |
атачы́ла |
| н. |
атачы́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
атачы́ |
атачы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
атачы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атачэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
атачэ́нне |
| Р. |
атачэ́ння |
| Д. |
атачэ́нню |
| В. |
атачэ́нне |
| Т. |
атачэ́ннем |
| М. |
атачэ́нні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аташа́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аташа́т |
аташа́ты |
| Р. |
аташа́ту |
аташа́таў |
| Д. |
аташа́ту |
аташа́там |
| В. |
аташа́т |
аташа́ты |
| Т. |
аташа́там |
аташа́тамі |
| М. |
аташа́це |
аташа́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аташэ́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аташэ́ |
аташэ́ |
| Р. |
аташэ́ |
аташэ́ |
| Д. |
аташэ́ |
аташэ́ |
| В. |
аташэ́ |
аташэ́ |
| Т. |
аташэ́ |
аташэ́ |
| М. |
аташэ́ |
аташэ́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аташэ́-ке́йс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аташэ́-ке́йс |
аташэ́-ке́йсы |
| Р. |
аташэ́-ке́йса |
аташэ́-ке́йсаў |
| Д. |
аташэ́-ке́йсу |
аташэ́-ке́йсам |
| В. |
аташэ́-ке́йс |
аташэ́-ке́йсы |
| Т. |
аташэ́-ке́йсам |
аташэ́-ке́йсамі |
| М. |
аташэ́-ке́йсе |
аташэ́-ке́йсах |
Крыніцы:
piskunou2012.
атаяса́міць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
атаяса́млю |
атаяса́мім |
| 2-я ас. |
атаяса́міш |
атаяса́міце |
| 3-я ас. |
атаяса́міць |
атаяса́мяць |
| Прошлы час |
| м. |
атаяса́міў |
атаяса́мілі |
| ж. |
атаяса́міла |
| н. |
атаяса́міла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
атаяса́міўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атаяса́мленне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
атаяса́мленне |
| Р. |
атаяса́млення |
| Д. |
атаяса́мленню |
| В. |
атаяса́мленне |
| Т. |
атаяса́мленнем |
| М. |
атаяса́мленні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атаяса́млены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
атаяса́млены |
атаяса́мленая |
атаяса́мленае |
атаяса́мленыя |
| Р. |
атаяса́мленага |
атаяса́мленай атаяса́мленае |
атаяса́мленага |
атаяса́мленых |
| Д. |
атаяса́мленаму |
атаяса́мленай |
атаяса́мленаму |
атаяса́мленым |
| В. |
атаяса́млены (неадуш.) атаяса́мленага (адуш.) |
атаяса́мленую |
атаяса́мленае |
атаяса́мленыя (неадуш.) атаяса́мленых (адуш.) |
| Т. |
атаяса́мленым |
атаяса́мленай атаяса́мленаю |
атаяса́мленым |
атаяса́мленымі |
| М. |
атаяса́мленым |
атаяса́мленай |
атаяса́мленым |
атаяса́мленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.