атама́ніць
‘выступаць у ролі атамана’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
атама́ню |
атама́нім |
| 2-я ас. |
атама́ніш |
атама́ніце |
| 3-я ас. |
атама́ніць |
атама́няць |
| Прошлы час |
| м. |
атама́ніў |
атама́нілі |
| ж. |
атама́ніла |
| н. |
атама́ніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
атама́нь |
атама́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
атама́нячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
атама́нка
‘канапа’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
атама́нка |
атама́нкі |
| Р. |
атама́нкі |
атама́нак |
| Д. |
атама́нцы |
атама́нкам |
| В. |
атама́нку |
атама́нкі |
| Т. |
атама́нкай атама́нкаю |
атама́нкамі |
| М. |
атама́нцы |
атама́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атама́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
атама́нскі |
атама́нская |
атама́нскае |
атама́нскія |
| Р. |
атама́нскага |
атама́нскай атама́нскае |
атама́нскага |
атама́нскіх |
| Д. |
атама́нскаму |
атама́нскай |
атама́нскаму |
атама́нскім |
| В. |
атама́нскі (неадуш.) атама́нскага (адуш.) |
атама́нскую |
атама́нскае |
атама́нскія (неадуш.) атама́нскіх (адуш.) |
| Т. |
атама́нскім |
атама́нскай атама́нскаю |
атама́нскім |
атама́нскімі |
| М. |
атама́нскім |
атама́нскай |
атама́нскім |
атама́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атама́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
атама́нства |
| Р. |
атама́нства |
| Д. |
атама́нству |
| В. |
атама́нства |
| Т. |
атама́нствам |
| М. |
атама́нстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атама́рна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| атама́рна |
- |
- |
атама́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
атама́рнасць |
| Р. |
атама́рнасці |
| Д. |
атама́рнасці |
| В. |
атама́рнасць |
| Т. |
атама́рнасцю |
| М. |
атама́рнасці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996.
атама́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
атама́рны |
атама́рная |
атама́рнае |
атама́рныя |
| Р. |
атама́рнага |
атама́рнай атама́рнае |
атама́рнага |
атама́рных |
| Д. |
атама́рнаму |
атама́рнай |
атама́рнаму |
атама́рным |
| В. |
атама́рны (неадуш.) атама́рнага (адуш.) |
атама́рную |
атама́рнае |
атама́рныя (неадуш.) атама́рных (адуш.) |
| Т. |
атама́рным |
атама́рнай атама́рнаю |
атама́рным |
атама́рнымі |
| М. |
атама́рным |
атама́рнай |
атама́рным |
атама́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
атамахо́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
атамахо́д |
атамахо́ды |
| Р. |
атамахо́да |
атамахо́даў |
| Д. |
атамахо́ду |
атамахо́дам |
| В. |
атамахо́д |
атамахо́ды |
| Т. |
атамахо́дам |
атамахо́дамі |
| М. |
атамахо́дзе |
атамахо́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атаме́тр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
атаме́тр |
атаме́тры |
| Р. |
атаме́тра |
атаме́траў |
| Д. |
атаме́тру |
атаме́трам |
| В. |
атаме́тр |
атаме́тры |
| Т. |
атаме́трам |
атаме́трамі |
| М. |
атаме́тры |
атаме́трах |
Крыніцы:
piskunou2012.