спраша́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
спраша́ю |
спраша́ем |
2-я ас. |
спраша́еш |
спраша́еце |
3-я ас. |
спраша́е |
спраша́юць |
Прошлы час |
м. |
спраша́ў |
спраша́лі |
ж. |
спраша́ла |
н. |
спраша́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
спраша́й |
спраша́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
спраша́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
спрашча́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
спрашча́ецца |
спрашча́юцца |
Прошлы час |
м. |
спрашча́ўся |
спрашча́ліся |
ж. |
спрашча́лася |
н. |
спрашча́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спрашча́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
спрашча́ю |
спрашча́ем |
2-я ас. |
спрашча́еш |
спрашча́еце |
3-я ас. |
спрашча́е |
спрашча́юць |
Прошлы час |
м. |
спрашча́ў |
спрашча́лі |
ж. |
спрашча́ла |
н. |
спрашча́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
спрашча́й |
спрашча́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
спрашча́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спрашчэ́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
спрашчэ́нец |
спрашчэ́нцы |
Р. |
спрашчэ́нца |
спрашчэ́нцаў |
Д. |
спрашчэ́нцу |
спрашчэ́нцам |
В. |
спрашчэ́нца |
спрашчэ́нцаў |
Т. |
спрашчэ́нцам |
спрашчэ́нцамі |
М. |
спрашчэ́нцу |
спрашчэ́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
спрашчэ́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
спрашчэ́нка |
спрашчэ́нкі |
Р. |
спрашчэ́нкі |
спрашчэ́нак |
Д. |
спрашчэ́нцы |
спрашчэ́нкам |
В. |
спрашчэ́нку |
спрашчэ́нак |
Т. |
спрашчэ́нкай спрашчэ́нкаю |
спрашчэ́нкамі |
М. |
спрашчэ́нцы |
спрашчэ́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
спрашчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
спрашчэ́нне |
Р. |
спрашчэ́ння |
Д. |
спрашчэ́нню |
В. |
спрашчэ́нне |
Т. |
спрашчэ́ннем |
М. |
спрашчэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спрашчэ́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
спрашчэ́нскі |
спрашчэ́нская |
спрашчэ́нскае |
спрашчэ́нскія |
Р. |
спрашчэ́нскага |
спрашчэ́нскай спрашчэ́нскае |
спрашчэ́нскага |
спрашчэ́нскіх |
Д. |
спрашчэ́нскаму |
спрашчэ́нскай |
спрашчэ́нскаму |
спрашчэ́нскім |
В. |
спрашчэ́нскі (неадуш.) спрашчэ́нскага (адуш.) |
спрашчэ́нскую |
спрашчэ́нскае |
спрашчэ́нскія (неадуш.) спрашчэ́нскіх (адуш.) |
Т. |
спрашчэ́нскім |
спрашчэ́нскай спрашчэ́нскаю |
спрашчэ́нскім |
спрашчэ́нскімі |
М. |
спрашчэ́нскім |
спрашчэ́нскай |
спрашчэ́нскім |
спрашчэ́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спрашчэ́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
спрашчэ́нства |
Р. |
спрашчэ́нства |
Д. |
спрашчэ́нству |
В. |
спрашчэ́нства |
Т. |
спрашчэ́нствам |
М. |
спрашчэ́нстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
спро́ба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
спро́ба |
спро́бы |
Р. |
спро́бы |
спро́б |
Д. |
спро́бе |
спро́бам |
В. |
спро́бу |
спро́бы |
Т. |
спро́бай спро́баю |
спро́бамі |
М. |
спро́бе |
спро́бах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.