аскаці́ніць
‘надаць каму-небудзь рысы, уласцівасці скаціны’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аскаці́ню |
аскаці́нім |
| 2-я ас. |
аскаці́ніш |
аскаці́ніце |
| 3-я ас. |
аскаці́ніць |
аскаці́няць |
| Прошлы час |
| м. |
аскаці́ніў |
аскаці́нілі |
| ж. |
аскаці́ніла |
| н. |
аскаці́ніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
аскаці́нь |
аскаці́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
аскаці́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аскаці́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
аскаці́ньванне |
| Р. |
аскаці́ньвання |
| Д. |
аскаці́ньванню |
| В. |
аскаці́ньванне |
| Т. |
аскаці́ньваннем |
| М. |
аскаці́ньванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
аскаці́ньвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аскаці́ньваюся |
аскаці́ньваемся |
| 2-я ас. |
аскаці́ньваешся |
аскаці́ньваецеся |
| 3-я ас. |
аскаці́ньваецца |
аскаці́ньваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
аскаці́ньваўся |
аскаці́ньваліся |
| ж. |
аскаці́ньвалася |
| н. |
аскаці́ньвалася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
аскаці́ньваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012.
аске́за
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аске́за |
аске́зы |
| Р. |
аске́зы |
аске́з |
| Д. |
аске́зе |
аске́зам |
| В. |
аске́зу |
аске́зы |
| Т. |
аске́зай аске́заю |
аске́замі |
| М. |
аске́зе |
аске́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аске́пак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аске́пак |
аске́пкі |
| Р. |
аске́пка |
аске́пкаў |
| Д. |
аске́пку |
аске́пкам |
| В. |
аске́пак |
аске́пкі |
| Т. |
аске́пкам |
аске́пкамі |
| М. |
аске́пку |
аске́пках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
аске́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аске́р |
аске́ры |
| Р. |
аске́ра |
аске́раў |
| Д. |
аске́ру |
аске́рам |
| В. |
аске́ра |
аске́раў |
| Т. |
аске́рам |
аске́рамі |
| М. |
аске́ру |
аске́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Аске́ркі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Аске́ркі |
| Р. |
Аске́рак Аске́ркаў |
| Д. |
Аске́ркам |
| В. |
Аске́ркі |
| Т. |
Аске́ркамі |
| М. |
Аске́рках |
Аске́ршчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Аске́ршчына |
| Р. |
Аске́ршчыны |
| Д. |
Аске́ршчыне |
| В. |
Аске́ршчыну |
| Т. |
Аске́ршчынай Аске́ршчынаю |
| М. |
Аске́ршчыне |
Аске́рына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Аске́рына |
| Р. |
Аске́рына |
| Д. |
Аске́рыну |
| В. |
Аске́рына |
| Т. |
Аске́рынам |
| М. |
Аске́рыне |