цвырку́нчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| цвырку́нчык | цвырку́нчыкі | |
| цвырку́нчыка | цвырку́нчыкаў | |
| цвырку́нчыку | цвырку́нчыкам | |
| цвырку́нчыка | цвырку́нчыкаў | |
| цвырку́нчыкам | цвырку́нчыкамі | |
| цвырку́нчыку | цвырку́нчыках |
Крыніцы:
цвырча́ць
‘утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра цвыркуноў, конікаў і некаторых птушак); ліцца струменьчыкамі’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| цвырчу́ | цвырчы́м | |
| цвырчы́ш | цвырчыце́ | |
| цвырчы́ць | цвырча́ць | |
| Прошлы час | ||
| цвырча́ў | цвырча́лі | |
| цвырча́ла | ||
| цвырча́ла | ||
| Загадны лад | ||
| цвырчы́ | цвырчы́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| цвырчучы́ | ||
Крыніцы:
цвырчэ́ць
‘утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра цвыркуноў, конікаў і некаторых птушак); ліцца струменьчыкамі’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| цвырчу́ | цвырчы́м | |
| цвырчы́ш | цвырчыце́ | |
| цвырчы́ць | цвырча́ць | |
| Прошлы час | ||
| цвырчэ́ў | цвырчэ́лі | |
| цвырчэ́ла | ||
| цвырчэ́ла | ||
| Загадны лад | ||
| цвырчы́ | цвырчы́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| цвырчучы́ | ||
Крыніцы: