ну́дзіць
‘нудзіць каго-небудзь (мяне нудзіць) і без прамога дапаўнення (ён нудзіць)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ну́джу |
ну́дзім |
2-я ас. |
ну́дзіш |
ну́дзіце |
3-я ас. |
ну́дзіць |
ну́дзяць |
Прошлы час |
м. |
ну́дзіў |
ну́дзілі |
ж. |
ну́дзіла |
н. |
ну́дзіла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ну́дзячы |
Іншыя варыянты:
нудзі́ць.
Крыніцы:
piskunou2012.
Ну́дзічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Ну́дзічы |
Р. |
Ну́дзіч Ну́дзічаў |
Д. |
Ну́дзічам |
В. |
Ну́дзічы |
Т. |
Ну́дзічамі |
М. |
Ну́дзічах |
нудлі́ва
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
нудлі́ва |
нудлі́вей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
нудлі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
нудлі́васць |
Р. |
нудлі́васці |
Д. |
нудлі́васці |
В. |
нудлі́васць |
Т. |
нудлі́васцю |
М. |
нудлі́васці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нудлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нудлі́вы |
нудлі́вая |
нудлі́вае |
нудлі́выя |
Р. |
нудлі́вага |
нудлі́вай нудлі́вае |
нудлі́вага |
нудлі́вых |
Д. |
нудлі́ваму |
нудлі́вай |
нудлі́ваму |
нудлі́вым |
В. |
нудлі́вы (неадуш.) нудлі́вага (адуш.) |
нудлі́вую |
нудлі́вае |
нудлі́выя (неадуш.) нудлі́вых (адуш.) |
Т. |
нудлі́вым |
нудлі́вай нудлі́ваю |
нудлі́вым |
нудлі́вымі |
М. |
нудлі́вым |
нудлі́вай |
нудлі́вым |
нудлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ну́дна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
ну́дна |
нудне́й |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
нуднава́та
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
нуднава́та |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
нуднава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нуднава́ты |
нуднава́тая |
нуднава́тае |
нуднава́тыя |
Р. |
нуднава́тага |
нуднава́тай нуднава́тае |
нуднава́тага |
нуднава́тых |
Д. |
нуднава́таму |
нуднава́тай |
нуднава́таму |
нуднава́тым |
В. |
нуднава́ты (неадуш.) нуднава́тага (адуш.) |
нуднава́тую |
нуднава́тае |
нуднава́тыя (неадуш.) нуднава́тых (адуш.) |
Т. |
нуднава́тым |
нуднава́тай нуднава́таю |
нуднава́тым |
нуднава́тымі |
М. |
нуднава́тым |
нуднава́тай |
нуднава́тым |
нуднава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ну́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
ну́днасць |
Р. |
ну́днасці |
Д. |
ну́днасці |
В. |
ну́днасць |
Т. |
ну́днасцю |
М. |
ну́днасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.