Ізбіно́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ізбіно́ |
| Р. |
Ізбіна́ |
| Д. |
Ізбіну́ |
| В. |
Ізбіно́ |
| Т. |
Ізбіно́м |
| М. |
Ізбіне́ |
Ізбі́цкае
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
| н. |
| Н. |
Ізбі́цкае |
| Р. |
Ізбі́цкага |
| Д. |
Ізбі́цкаму |
| В. |
Ізбі́цкае |
| Т. |
Ізбі́цкім |
| М. |
Ізбі́цкім |
Ізбіцы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ізбіцы́ |
| Р. |
Ізбіцо́ў |
| Д. |
Ізбіца́м |
| В. |
Ізбіцы́ |
| Т. |
Ізбіца́мі |
| М. |
Ізбіца́х |
Ізбі́шча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ізбі́шча |
| Р. |
Ізбі́шча |
| Д. |
Ізбі́шчу |
| В. |
Ізбі́шча |
| Т. |
Ізбі́шчам |
| М. |
Ізбі́шчы |
ізбо́рнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ізбо́рнік |
ізбо́рнікі |
| Р. |
ізбо́рніка |
ізбо́рнікаў |
| Д. |
ізбо́рніку |
ізбо́рнікам |
| В. |
ізбо́рнік |
ізбо́рнікі |
| Т. |
ізбо́рнікам |
ізбо́рнікамі |
| М. |
ізбо́рніку |
ізбо́рніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Ізбу́дзішча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ізбу́дзішча |
| Р. |
Ізбу́дзішча |
| Д. |
Ізбу́дзішчу |
| В. |
Ізбу́дзішча |
| Т. |
Ізбу́дзішчам |
| М. |
Ізбу́дзішчы |
Ізбу́жар
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ізбу́жар |
| Р. |
Ізбу́жара |
| Д. |
Ізбу́жару |
| В. |
Ізбу́жар |
| Т. |
Ізбу́жарам |
| М. |
Ізбу́жары |