ізбо́рнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ізбо́рнік | ізбо́рнікі | |
| ізбо́рніка | ізбо́рнікаў | |
| ізбо́рніку | ізбо́рнікам | |
| ізбо́рнік | ізбо́рнікі | |
| ізбо́рнікам | ізбо́рнікамі | |
| ізбо́рніку | ізбо́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)