Verbum

анлайнавы слоўнік

сяме́йны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сяме́йны	сяме́йная	сяме́йнае	сяме́йныя
Р.	сяме́йнага	сяме́йнай сяме́йнае	сяме́йнага	сяме́йных
Д.	сяме́йнаму	сяме́йнай	сяме́йнаму	сяме́йным
В.	сяме́йны (неадуш.) сяме́йнага (адуш.)	сяме́йную	сяме́йнае	сяме́йныя (неадуш.) сяме́йных (адуш.)
Т.	сяме́йным	сяме́йнай сяме́йнаю	сяме́йным	сяме́йнымі
М.	сяме́йным	сяме́йнай	сяме́йным	сяме́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сяме́йства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сяме́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Сяме́нча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Сяме́нчыкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Сяме́нькавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Сямё́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Сямё́нава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

сямё́навіцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сямё́навіцкі	сямё́навіцкая	сямё́навіцкае	сямё́навіцкія
Р.	сямё́навіцкага	сямё́навіцкай сямё́навіцкае	сямё́навіцкага	сямё́навіцкіх
Д.	сямё́навіцкаму	сямё́навіцкай	сямё́навіцкаму	сямё́навіцкім
В.	сямё́навіцкі (неадуш.) сямё́навіцкага (адуш.)	сямё́навіцкую	сямё́навіцкае	сямё́навіцкія (неадуш.) сямё́навіцкіх (адуш.)
Т.	сямё́навіцкім	сямё́навіцкай сямё́навіцкаю	сямё́навіцкім	сямё́навіцкімі
М.	сямё́навіцкім	сямё́навіцкай	сямё́навіцкім	сямё́навіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Сямё́навічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы