няўшчэмлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
няўшчэмлены |
няўшчэмленая |
няўшчэмленае |
няўшчэмленыя |
Р. |
няўшчэмленага |
няўшчэмленай няўшчэмленае |
няўшчэмленага |
няўшчэмленых |
Д. |
няўшчэмленаму |
няўшчэмленай |
няўшчэмленаму |
няўшчэмленым |
В. |
няўшчэмлены няўшчэмленага |
няўшчэмленую |
няўшчэмленае |
няўшчэмленыя |
Т. |
няўшчэмленым |
няўшчэмленай няўшчэмленаю |
няўшчэмленым |
няўшчэмленымі |
М. |
няўшчэмленым |
няўшчэмленай |
няўшчэмленым |
няўшчэмленых |
няўя́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
няўя́ўна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
няўя́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
няўя́ўны |
няўя́ўная |
няўя́ўнае |
няўя́ўныя |
Р. |
няўя́ўнага |
няўя́ўнай няўя́ўнае |
няўя́ўнага |
няўя́ўных |
Д. |
няўя́ўнаму |
няўя́ўнай |
няўя́ўнаму |
няўя́ўным |
В. |
няўя́ўны (неадуш.) няўя́ўнага (адуш.) |
няўя́ўную |
няўя́ўнае |
няўя́ўныя (неадуш.) няўя́ўных (адуш.) |
Т. |
няўя́ўным |
няўя́ўнай няўя́ўнаю |
няўя́ўным |
няўя́ўнымі |
М. |
няўя́ўным |
няўя́ўнай |
няўя́ўным |
няўя́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
няўя́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
няўя́ўны |
няўя́ўная |
няўя́ўнае |
няўя́ўныя |
Р. |
няўя́ўнага |
няўя́ўнай няўя́ўнае |
няўя́ўнага |
няўя́ўных |
Д. |
няўя́ўнаму |
няўя́ўнай |
няўя́ўнаму |
няўя́ўным |
В. |
няўя́ўны (неадуш.) няўя́ўнага (адуш.) |
няўя́ўную |
няўя́ўнае |
няўя́ўныя (неадуш.) няўя́ўных (адуш.) |
Т. |
няўя́ўным |
няўя́ўнай няўя́ўнаю |
няўя́ўным |
няўя́ўнымі |
М. |
няўя́ўным |
няўя́ўнай |
няўя́ўным |
няўя́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Няфе́ды
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Няфе́ды |
Р. |
Няфе́д Няфе́даў |
Д. |
Няфе́дам |
В. |
Няфе́ды |
Т. |
Няфе́дамі |
М. |
Няфе́дах |
няфі́зік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
няфі́зік |
няфі́зікі |
Р. |
няфі́зіка |
няфі́зікаў |
Д. |
няфі́зіку |
няфі́зікам |
В. |
няфі́зіка |
няфі́зікаў |
Т. |
няфі́зікам |
няфі́зікамі |
М. |
няфі́зіку |
няфі́зіках |
Крыніцы:
piskunou2012.
няфо́рменны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
няфо́рменны |
няфо́рменная |
няфо́рменнае |
няфо́рменныя |
Р. |
няфо́рменнага |
няфо́рменнай няфо́рменнае |
няфо́рменнага |
няфо́рменных |
Д. |
няфо́рменнаму |
няфо́рменнай |
няфо́рменнаму |
няфо́рменным |
В. |
няфо́рменны (неадуш.) няфо́рменнага (адуш.) |
няфо́рменную |
няфо́рменнае |
няфо́рменныя (неадуш.) няфо́рменных (адуш.) |
Т. |
няфо́рменным |
няфо́рменнай няфо́рменнаю |
няфо́рменным |
няфо́рменнымі |
М. |
няфо́рменным |
няфо́рменнай |
няфо́рменным |
няфо́рменных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
няфотагені́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
няфотагені́чнасць |
Р. |
няфотагені́чнасці |
Д. |
няфотагені́чнасці |
В. |
няфотагені́чнасць |
Т. |
няфотагені́чнасцю |
М. |
няфотагені́чнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.