Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а б в д е ё ж з і л м н о р у ы э ю я -

а б в г д е ё ж з і й к л м н п р с т ў ф х ц ч ш ю я -

Гара́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Гара́
Р.	Гары́
Д.	Гары́
В.	Гару́
Т.	Гаро́й Гаро́ю
М.	Гары́

гарава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	гарава́нне
Р.	гарава́ння
Д.	гарава́нню
В.	гарава́нне
Т.	гарава́ннем
М.	гарава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Гарава́та

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Гарава́та
Р.	Гарава́ты
Д.	Гарава́це
В.	Гарава́ту
Т.	Гарава́тай Гарава́таю
М.	Гарава́це

гарава́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	гарава́тка	гарава́ткі
Р.	гарава́ткі	гарава́так
Д.	гарава́тцы	гарава́ткам
В.	гарава́тку	гарава́ткі
Т.	гарава́ткай гарава́ткаю	гарава́ткамі
М.	гарава́тцы	гарава́тках

Крыніцы: piskunou2012.

Гарава́тка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Гарава́тка
Р.	Гарава́ткі
Д.	Гарава́тцы
В.	Гарава́тку
Т.	Гарава́ткай Гарава́ткаю
М.	Гарава́тцы

Гарава́ткі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Гарава́ткі
Р.	Гарава́так Гарава́ткаў
Д.	Гарава́ткам
В.	Гарава́ткі
Т.	Гарава́ткамі
М.	Гарава́тках

гарава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	гару́ю	гару́ем
2-я ас.	гару́еш	гару́еце
3-я ас.	гару́е	гару́юць
Прошлы час
м.	гарава́ў	гарава́лі
ж.	гарава́ла
н.	гарава́ла
Загадны лад
2-я ас.	гару́й	гару́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	гару́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Гара́вец

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Гара́вец
Р.	Гара́ўца
Д.	Гара́ўцу
В.	Гара́вец
Т.	Гара́ўцам
М.	Гара́ўцы

Гараве́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Гараве́ц
Р.	Гараўца́
Д.	Гараўцу́
В.	Гараве́ц
Т.	Гараўцо́м
М.	Гараўцы́

Гара́віны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	Гара́віны
Р.	Гара́він Гара́вінаў
Д.	Гара́вінам
В.	Гара́віны
Т.	Гара́вінамі
М.	Гара́вінах