скруша́ць
‘маркоціць каго-небудзь, выклікаць тугу’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
скруша́ю |
скруша́ем |
2-я ас. |
скруша́еш |
скруша́еце |
3-я ас. |
скруша́е |
скруша́юць |
Прошлы час |
м. |
скруша́ў |
скруша́лі |
ж. |
скруша́ла |
н. |
скруша́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
скруша́й |
скруша́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
скруша́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
скру́шваць
‘маркоціць каго-небудзь, выклікаць тугу’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
скру́шваю |
скру́шваем |
2-я ас. |
скру́шваеш |
скру́шваеце |
3-я ас. |
скру́швае |
скру́шваюць |
Прошлы час |
м. |
скру́шваў |
скру́швалі |
ж. |
скру́швала |
н. |
скру́швала |
Загадны лад |
2-я ас. |
скру́швай |
скру́швайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
скру́шваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
скру́шлівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
скру́шлівасць |
Р. |
скру́шлівасці |
Д. |
скру́шлівасці |
В. |
скру́шлівасць |
Т. |
скру́шлівасцю |
М. |
скру́шлівасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
скру́шлівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
скру́шлівы |
скру́шлівая |
скру́шлівае |
скру́шлівыя |
Р. |
скру́шлівага |
скру́шлівай скру́шлівае |
скру́шлівага |
скру́шлівых |
Д. |
скру́шліваму |
скру́шлівай |
скру́шліваму |
скру́шлівым |
В. |
скру́шлівы (неадуш.) скру́шлівага (адуш.) |
скру́шлівую |
скру́шлівае |
скру́шлівыя (неадуш.) скру́шлівых (адуш.) |
Т. |
скру́шлівым |
скру́шлівай скру́шліваю |
скру́шлівым |
скру́шлівымі |
М. |
скру́шлівым |
скру́шлівай |
скру́шлівым |
скру́шлівых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
скрушэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
скрушэ́нне |
Р. |
скрушэ́ння |
Д. |
скрушэ́нню |
В. |
скрушэ́нне |
Т. |
скрушэ́ннем |
М. |
скрушэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
Скры́бава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Скры́бава |
Р. |
Скры́бава |
Д. |
Скры́баву |
В. |
Скры́бава |
Т. |
Скры́бавам |
М. |
Скры́баве |
Скры́баўцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Скры́баўцы |
Р. |
Скры́баўцаў |
Д. |
Скры́баўцам |
В. |
Скры́баўцы |
Т. |
Скры́баўцамі |
М. |
Скры́баўцах |