бруха́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бруха́ч | брухачы́ | |
| брухача́ | брухачо́ў | |
| брухачу́ | брухача́м | |
| брухача́ | брухачо́ў | |
| брухачо́м | брухача́мі | |
| брухачу́ | брухача́х |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннібруцэлё́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бруцэлё́з | |
| бруцэлё́зу | |
| бруцэлё́зу | |
| бруцэлё́з | |
| бруцэлё́зам | |
| бруцэлё́зе |
Крыніцы:
бруцэлё́зны
прыметнік, адносны
| бруцэлё́зны | бруцэлё́зная | бруцэлё́знае | бруцэлё́зныя | |
| бруцэлё́знага | бруцэлё́знай бруцэлё́знае |
бруцэлё́знага | бруцэлё́зных | |
| бруцэлё́знаму | бруцэлё́знай | бруцэлё́знаму | бруцэлё́зным | |
| бруцэлё́зны ( бруцэлё́знага ( |
бруцэлё́зную | бруцэлё́знае | бруцэлё́зныя ( бруцэлё́зных ( |
|
| бруцэлё́зным | бруцэлё́знай бруцэлё́знаю |
бруцэлё́зным | бруцэлё́знымі | |
| бруцэлё́зным | бруцэлё́знай | бруцэлё́зным | бруцэлё́зных | |
Крыніцы:
бру́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| бру́чка | бру́чкі | |
| бру́чкі | бру́чак | |
| бру́чцы | бру́чкам | |
| бру́чку | бру́чкі | |
| бру́чкай бру́чкаю |
бру́чкамі | |
| бру́чцы | бру́чках |
Крыніцы:
бручкаві́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| бручкаві́нне | |
| бручкаві́ння | |
| бручкаві́нню | |
| бручкаві́нне | |
| бручкаві́ннем | |
| бручкаві́нні |
Крыніцы:
бру́чкавы
прыметнік, адносны
| бру́чкавы | бру́чкавая | бру́чкавае | бру́чкавыя | |
| бру́чкавага | бру́чкавай бру́чкавае |
бру́чкавага | бру́чкавых | |
| бру́чкаваму | бру́чкавай | бру́чкаваму | бру́чкавым | |
| бру́чкавы ( бру́чкавага ( |
бру́чкавую | бру́чкавае | бру́чкавыя ( бру́чкавых ( |
|
| бру́чкавым | бру́чкавай бру́чкаваю |
бру́чкавым | бру́чкавымі | |
| бру́чкавым | бру́чкавай | бру́чкавым | бру́чкавых | |
Крыніцы:
бручко́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бручко́ўнік | |
| бручко́ўніку | |
| бручко́ўніку | |
| бручко́ўнік | |
| бручко́ўнікам | |
| бручко́ўніку |
Крыніцы:
бру́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| бру́шка | бру́шкі | |
| бру́шка | бру́шкаў | |
| бру́шку | бру́шкам | |
| бру́шка | бру́шкі | |
| бру́шкам | бру́шкамі | |
| бру́шку | бру́шках |
Крыніцы:
Бру́шкава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Бру́шкава | |
| Бру́шкава | |
| Бру́шкаву | |
| Бру́шкава | |
| Бру́шкавам | |
| Бру́шкаве |
Бру́шкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Бру́шкі | |
| Бру́шак Бру́шкаў |
|
| Бру́шкам | |
| Бру́шкі | |
| Бру́шкамі | |
| Бру́шках |