з’ю́дзіць
‘з'юдзіць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
з’ю́джу |
з’ю́дзім |
2-я ас. |
з’ю́дзіш |
з’ю́дзіце |
3-я ас. |
з’ю́дзіць |
з’ю́дзяць |
Прошлы час |
м. |
з’ю́дзіў |
з’ю́дзілі |
ж. |
з’ю́дзіла |
н. |
з’ю́дзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
з’ю́дзь |
з’ю́дзьце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
з’ю́дзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Зю́зіна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Зю́зіна |
Р. |
Зю́зіна |
Д. |
Зю́зіну |
В. |
Зю́зіна |
Т. |
Зю́зінам |
М. |
Зю́зіне |
зю́знуць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зю́зну |
зю́знем |
2-я ас. |
зю́знеш |
зю́знеце |
3-я ас. |
зю́зне |
зю́знуць |
Прошлы час |
м. |
зю́знуў |
зю́знулі |
ж. |
зю́знула |
н. |
зю́знула |
Загадны лад |
2-я ас. |
зю́зні |
зю́зніце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
зю́знучы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зю́зька
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
зю́зька |
Р. |
зю́зькі |
Д. |
зю́зьцы |
В. |
зю́зьку |
Т. |
зю́зькай зю́зькаю |
М. |
зю́зьцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зюзю́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
зюзю́канне |
Р. |
зюзю́кання |
Д. |
зюзю́канню |
В. |
зюзю́канне |
Т. |
зюзю́каннем |
М. |
зюзю́канні |
Крыніцы:
piskunou2012.
зюзю́каннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зюзю́каннік |
зюзю́каннікі |
Р. |
зюзю́канніка |
зюзю́каннікаў |
Д. |
зюзю́канніку |
зюзю́каннікам |
В. |
зюзю́канніка |
зюзю́каннікаў |
Т. |
зюзю́каннікам |
зюзю́каннікамі |
М. |
зюзю́канніку |
зюзю́канніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
зюзю́канніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зюзю́канніца |
зюзю́канніцы |
Р. |
зюзю́канніцы |
зюзю́канніц |
Д. |
зюзю́канніцы |
зюзю́канніцам |
В. |
зюзю́канніцу |
зюзю́канніц |
Т. |
зюзю́канніцай зюзю́канніцаю |
зюзю́канніцамі |
М. |
зюзю́канніцы |
зюзю́канніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
зюзю́каць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зюзю́каю |
зюзю́каем |
2-я ас. |
зюзю́каеш |
зюзю́каеце |
3-я ас. |
зюзю́кае |
зюзю́каюць |
Прошлы час |
м. |
зюзю́каў |
зюзю́калі |
ж. |
зюзю́кала |
н. |
зюзю́кала |
Загадны лад |
2-я ас. |
зюзю́кай |
зюзю́кайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
зюзю́каючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
зюзю́кнуць
‘шапнуць, прамовіць; напіцца’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зюзю́кну |
зюзю́кнем |
2-я ас. |
зюзю́кнеш |
зюзю́кнеце |
3-я ас. |
зюзю́кне |
зюзю́кнуць |
Прошлы час |
м. |
зюзю́кнуў |
зюзю́кнулі |
ж. |
зюзю́кнула |
н. |
зюзю́кнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
зюзю́кні |
зюзю́кніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зюзю́кнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зю́йд
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
зю́йд |
Р. |
зю́йду |
Д. |
зю́йду |
В. |
зю́йд |
Т. |
зю́йдам |
М. |
зю́йдзе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.