ганча́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ганча́рскі |
ганча́рская |
ганча́рскае |
ганча́рскія |
| Р. |
ганча́рскага |
ганча́рскай ганча́рскае |
ганча́рскага |
ганча́рскіх |
| Д. |
ганча́рскаму |
ганча́рскай |
ганча́рскаму |
ганча́рскім |
| В. |
ганча́рскі (неадуш.) ганча́рскага (адуш.) |
ганча́рскую |
ганча́рскае |
ганча́рскія (неадуш.) ганча́рскіх (адуш.) |
| Т. |
ганча́рскім |
ганча́рскай ганча́рскаю |
ганча́рскім |
ганча́рскімі |
| М. |
ганча́рскім |
ганча́рскай |
ганча́рскім |
ганча́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
ганча́рства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ганча́рства |
| Р. |
ганча́рства |
| Д. |
ганча́рству |
| В. |
ганча́рства |
| Т. |
ганча́рствам |
| М. |
ганча́рстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Ганчары́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ганчары́ |
| Р. |
Ганчаро́ў |
| Д. |
Ганчара́м |
| В. |
Ганчары́ |
| Т. |
Ганчара́мі |
| М. |
Ганчара́х |
ганча́рыць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ганча́ру |
ганча́рым |
| 2-я ас. |
ганча́рыш |
ганча́рыце |
| 3-я ас. |
ганча́рыць |
ганча́раць |
| Прошлы час |
| м. |
ганча́рыў |
ганча́рылі |
| ж. |
ганча́рыла |
| н. |
ганча́рыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ганча́р |
ганча́рце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ганча́рачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Га́нчыцы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Га́нчыцы |
| Р. |
Га́нчыц Га́нчыцаў |
| Д. |
Га́нчыцам |
| В. |
Га́нчыцы |
| Т. |
Га́нчыцамі |
| М. |
Га́нчыцах |
Га́нышава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Га́нышава |
| Р. |
Га́нышава |
| Д. |
Га́нышаву |
| В. |
Га́нышава |
| Т. |
Га́нышавам |
| М. |
Га́нышаве |
га́ньба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
га́ньба |
| Р. |
га́ньбы |
| Д. |
га́ньбе |
| В. |
га́ньбу |
| Т. |
га́ньбай га́ньбаю |
| М. |
га́ньбе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ганьбава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ганьбава́льнік |
ганьбава́льнікі |
| Р. |
ганьбава́льніка |
ганьбава́льнікаў |
| Д. |
ганьбава́льніку |
ганьбава́льнікам |
| В. |
ганьбава́льніка |
ганьбава́льнікаў |
| Т. |
ганьбава́льнікам |
ганьбава́льнікамі |
| М. |
ганьбава́льніку |
ганьбава́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
ганьбава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ганьбава́льны |
ганьбава́льная |
ганьбава́льнае |
ганьбава́льныя |
| Р. |
ганьбава́льнага |
ганьбава́льнай ганьбава́льнае |
ганьбава́льнага |
ганьбава́льных |
| Д. |
ганьбава́льнаму |
ганьбава́льнай |
ганьбава́льнаму |
ганьбава́льным |
| В. |
ганьбава́льны (неадуш.) ганьбава́льнага (адуш.) |
ганьбава́льную |
ганьбава́льнае |
ганьбава́льныя (неадуш.) ганьбава́льных (адуш.) |
| Т. |
ганьбава́льным |
ганьбава́льнай ганьбава́льнаю |
ганьбава́льным |
ганьбава́льнымі |
| М. |
ганьбава́льным |
ганьбава́льнай |
ганьбава́льным |
ганьбава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.