Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзклмнпрстўфхцшю

юпітэрападо́бны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. юпітэрападо́бны юпітэрападо́бная юпітэрападо́бнае юпітэрападо́бныя
Р. юпітэрападо́бнага юпітэрападо́бнай
юпітэрападо́бнае		 юпітэрападо́бнага юпітэрападо́бных
Д. юпітэрападо́бнаму юпітэрападо́бнай юпітэрападо́бнаму юпітэрападо́бным
В. юпітэрападо́бны
юпітэрападо́бнага		 юпітэрападо́бную юпітэрападо́бнае юпітэрападо́бныя
Т. юпітэрападо́бным юпітэрападо́бнай
юпітэрападо́бнаю		 юпітэрападо́бным юпітэрападо́бнымі
М. юпітэрападо́бным юпітэрападо́бнай юпітэрападо́бным юпітэрападо́бных

юпітэрыя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. юпітэрыя́нскі юпітэрыя́нская юпітэрыя́нскае юпітэрыя́нскія
Р. юпітэрыя́нскага юпітэрыя́нскай
юпітэрыя́нскае		 юпітэрыя́нскага юпітэрыя́нскіх
Д. юпітэрыя́нскаму юпітэрыя́нскай юпітэрыя́нскаму юпітэрыя́нскім
В. юпітэрыя́нскі (неадуш.)
юпітэрыя́нскага (адуш.)		 юпітэрыя́нскую юпітэрыя́нскае юпітэрыя́нскія (неадуш.)
юпітэрыя́нскіх (адуш.)
Т. юпітэрыя́нскім юпітэрыя́нскай
юпітэрыя́нскаю		 юпітэрыя́нскім юпітэрыя́нскімі
М. юпітэрыя́нскім юпітэрыя́нскай юпітэрыя́нскім юпітэрыя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Юпі́цер

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Юпі́цер
Р. Юпі́цера
Д. Юпі́церу
В. Юпі́цер
Т. Юпі́церам
М. Юпі́церы

ю́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ю́р
Р. ю́ру
Д. ю́ру
В. ю́р
Т. ю́рам
М. ю́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

юра́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. юра́
Р. юры́
Д. юры́
В. юру́
Т. юро́й
юро́ю
М. юры́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Ю́рава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ю́рава
Р. Ю́рава
Д. Ю́раву
В. Ю́рава
Т. Ю́равам
М. Ю́раве

юрава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. юрава́нне
Р. юрава́ння
Д. юрава́нню
В. юрава́нне
Т. юрава́ннем
М. юрава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

юрава́ць

‘гайняваць, знаходзіцца ў стане цечкі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. юру́е юру́юць
Прошлы час
м. юрава́ў юрава́лі
ж. юрава́ла
н. юрава́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час юру́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

ю́равіцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ю́равіцкі ю́равіцкая ю́равіцкае ю́равіцкія
Р. ю́равіцкага ю́равіцкай
ю́равіцкае		 ю́равіцкага ю́равіцкіх
Д. ю́равіцкаму ю́равіцкай ю́равіцкаму ю́равіцкім
В. ю́равіцкі (неадуш.)
ю́равіцкага (адуш.)		 ю́равіцкую ю́равіцкае ю́равіцкія (неадуш.)
ю́равіцкіх (адуш.)
Т. ю́равіцкім ю́равіцкай
ю́равіцкаю		 ю́равіцкім ю́равіцкімі
М. ю́равіцкім ю́равіцкай ю́равіцкім ю́равіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ю́равічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ю́равічы
Р. Ю́равіч
Ю́равічаў
Д. Ю́равічам
В. Ю́равічы
Т. Ю́равічамі
М. Ю́равічах