незакаламу́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
незакаламу́чаны |
незакаламу́чаная |
незакаламу́чанае |
незакаламу́чаныя |
Р. |
незакаламу́чанага |
незакаламу́чанай незакаламу́чанае |
незакаламу́чанага |
незакаламу́чаных |
Д. |
незакаламу́чанаму |
незакаламу́чанай |
незакаламу́чанаму |
незакаламу́чаным |
В. |
незакаламу́чаны (неадуш.) незакаламу́чанага (адуш.) |
незакаламу́чаную |
незакаламу́чанае |
незакаламу́чаныя (неадуш.) незакаламу́чаных (адуш.) |
Т. |
незакаламу́чаным |
незакаламу́чанай незакаламу́чанаю |
незакаламу́чаным |
незакаламу́чанымі |
М. |
незакаламу́чаным |
незакаламу́чанай |
незакаламу́чаным |
незакаламу́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
незакамплексава́на
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
незакамплексава́на |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
незакамплексава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
незакамплексава́насць |
Р. |
незакамплексава́насці |
Д. |
незакамплексава́насці |
В. |
незакамплексава́насць |
Т. |
незакамплексава́насцю |
М. |
незакамплексава́насці |
Крыніцы:
piskunou2012.
незакамплексава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
незакамплексава́ны |
незакамплексава́ная |
незакамплексава́нае |
незакамплексава́ныя |
Р. |
незакамплексава́нага |
незакамплексава́най незакамплексава́нае |
незакамплексава́нага |
незакамплексава́ных |
Д. |
незакамплексава́наму |
незакамплексава́най |
незакамплексава́наму |
незакамплексава́ным |
В. |
незакамплексава́ны (неадуш.) незакамплексава́нага (адуш.) |
незакамплексава́ную |
незакамплексава́нае |
незакамплексава́ныя (неадуш.) незакамплексава́ных (адуш.) |
Т. |
незакамплексава́ным |
незакамплексава́най незакамплексава́наю |
незакамплексава́ным |
незакамплексава́нымі |
М. |
незакамплексава́ным |
незакамплексава́най |
незакамплексава́ным |
незакамплексава́ных |
Кароткая форма: незакамплексава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.
незаканаме́рна
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
незаканаме́рна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
незаканаме́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
незаканаме́рнасць |
Р. |
незаканаме́рнасці |
Д. |
незаканаме́рнасці |
В. |
незаканаме́рнасць |
Т. |
незаканаме́рнасцю |
М. |
незаканаме́рнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
незаканаме́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
незаканаме́рны |
незаканаме́рная |
незаканаме́рнае |
незаканаме́рныя |
Р. |
незаканаме́рнага |
незаканаме́рнай незаканаме́рнае |
незаканаме́рнага |
незаканаме́рных |
Д. |
незаканаме́рнаму |
незаканаме́рнай |
незаканаме́рнаму |
незаканаме́рным |
В. |
незаканаме́рны (неадуш.) незаканаме́рнага (адуш.) |
незаканаме́рную |
незаканаме́рнае |
незаканаме́рныя (неадуш.) незаканаме́рных (адуш.) |
Т. |
незаканаме́рным |
незаканаме́рнай незаканаме́рнаю |
незаканаме́рным |
незаканаме́рнымі |
М. |
незаканаме́рным |
незаканаме́рнай |
незаканаме́рным |
незаканаме́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.