самава́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
самава́рны |
самава́рная |
самава́рнае |
самава́рныя |
Р. |
самава́рнага |
самава́рнай самава́рнае |
самава́рнага |
самава́рных |
Д. |
самава́рнаму |
самава́рнай |
самава́рнаму |
самава́рным |
В. |
самава́рны (неадуш.) самава́рнага (адуш.) |
самава́рную |
самава́рнае |
самава́рныя (неадуш.) самава́рных (адуш.) |
Т. |
самава́рным |
самава́рнай самава́рнаю |
самава́рным |
самава́рнымі |
М. |
самава́рным |
самава́рнай |
самава́рным |
самава́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самава́рчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самава́рчык |
самава́рчыкі |
Р. |
самава́рчыка |
самава́рчыкаў |
Д. |
самава́рчыку |
самава́рчыкам |
В. |
самава́рчык |
самава́рчыкі |
Т. |
самава́рчыкам |
самава́рчыкамі |
М. |
самава́рчыку |
самава́рчыках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самава́ршчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самава́ршчык |
самава́ршчыкі |
Р. |
самава́ршчыка |
самава́ршчыкаў |
Д. |
самава́ршчыку |
самава́ршчыкам |
В. |
самава́ршчыка |
самава́ршчыкаў |
Т. |
самава́ршчыкам |
самава́ршчыкамі |
М. |
самава́ршчыку |
самава́ршчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
самавідаво́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самавідаво́чнасць |
самавідаво́чнасці |
Р. |
самавідаво́чнасці |
самавідаво́чнасцяў самавідаво́чнасцей |
Д. |
самавідаво́чнасці |
самавідаво́чнасцям |
В. |
самавідаво́чнасць |
самавідаво́чнасці |
Т. |
самавідаво́чнасцю |
самавідаво́чнасцямі |
М. |
самавідаво́чнасці |
самавідаво́чнасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
самаві́та
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
самаві́та |
самаві́цей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
самаві́тасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
самаві́тасць |
Р. |
самаві́тасці |
Д. |
самаві́тасці |
В. |
самаві́тасць |
Т. |
самаві́тасцю |
М. |
самаві́тасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самаві́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
самаві́ты |
самаві́тая |
самаві́тае |
самаві́тыя |
Р. |
самаві́тага |
самаві́тай самаві́тае |
самаві́тага |
самаві́тых |
Д. |
самаві́таму |
самаві́тай |
самаві́таму |
самаві́тым |
В. |
самаві́ты (неадуш.) самаві́тага (адуш.) |
самаві́тую |
самаві́тае |
самаві́тыя (неадуш.) самаві́тых (адуш.) |
Т. |
самаві́тым |
самаві́тай самаві́таю |
самаві́тым |
самаві́тымі |
М. |
самаві́тым |
самаві́тай |
самаві́тым |
самаві́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самаво́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
самаво́л |
самаво́лы |
Р. |
самаво́ла |
самаво́лаў |
Д. |
самаво́лу |
самаво́лам |
В. |
самаво́ла |
самаво́лаў |
Т. |
самаво́лам |
самаво́ламі |
М. |
самаво́ле |
самаво́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.