метало́ідны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
метало́ідны |
метало́ідная |
метало́іднае |
метало́ідныя |
Р. |
метало́іднага |
метало́іднай метало́іднае |
метало́іднага |
метало́ідных |
Д. |
метало́іднаму |
метало́іднай |
метало́іднаму |
метало́ідным |
В. |
метало́ідны (неадуш.) метало́іднага (адуш.) |
метало́ідную |
метало́іднае |
метало́ідныя (неадуш.) метало́ідных (адуш.) |
Т. |
метало́ідным |
метало́іднай метало́іднаю |
метало́ідным |
метало́іднымі |
М. |
метало́ідным |
метало́іднай |
метало́ідным |
метало́ідных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
металу́рг
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
металу́рг |
металу́ргі |
Р. |
металу́рга |
металу́ргаў |
Д. |
металу́ргу |
металу́ргам |
В. |
металу́рга |
металу́ргаў |
Т. |
металу́ргам |
металу́ргамі |
М. |
металу́ргу |
металу́ргах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
металургі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
металургі́чны |
металургі́чная |
металургі́чнае |
металургі́чныя |
Р. |
металургі́чнага |
металургі́чнай металургі́чнае |
металургі́чнага |
металургі́чных |
Д. |
металургі́чнаму |
металургі́чнай |
металургі́чнаму |
металургі́чным |
В. |
металургі́чны (неадуш.) металургі́чнага (адуш.) |
металургі́чную |
металургі́чнае |
металургі́чныя (неадуш.) металургі́чных (адуш.) |
Т. |
металургі́чным |
металургі́чнай металургі́чнаю |
металургі́чным |
металургі́чнымі |
М. |
металургі́чным |
металургі́чнай |
металургі́чным |
металургі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
металу́ргія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
металу́ргія |
Р. |
металу́ргіі |
Д. |
металу́ргіі |
В. |
металу́ргію |
Т. |
металу́ргіяй металу́ргіяю |
М. |
металу́ргіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
метальдэгі́д
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
метальдэгі́д |
метальдэгі́ды |
Р. |
метальдэгі́ду |
метальдэгі́даў |
Д. |
метальдэгі́ду |
метальдэгі́дам |
В. |
метальдэгі́д |
метальдэгі́ды |
Т. |
метальдэгі́дам |
метальдэгі́дамі |
М. |
метальдэгі́дзе |
метальдэгі́дах |
Крыніцы:
piskunou2012.
метамагне́тык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
метамагне́тык |
метамагне́тыкі |
Р. |
метамагне́тыку |
метамагне́тыкаў |
Д. |
метамагне́тыку |
метамагне́тыкам |
В. |
метамагне́тык |
метамагне́тыкі |
Т. |
метамагне́тыкам |
метамагне́тыкамі |
М. |
метамагне́тыку |
метамагне́тыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
метамарфаге́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
метамарфаге́нны |
метамарфаге́нная |
метамарфаге́ннае |
метамарфаге́нныя |
Р. |
метамарфаге́ннага |
метамарфаге́ннай метамарфаге́ннае |
метамарфаге́ннага |
метамарфаге́нных |
Д. |
метамарфаге́ннаму |
метамарфаге́ннай |
метамарфаге́ннаму |
метамарфаге́нным |
В. |
метамарфаге́нны (неадуш.) метамарфаге́ннага (адуш.) |
метамарфаге́нную |
метамарфаге́ннае |
метамарфаге́нныя (неадуш.) метамарфаге́нных (адуш.) |
Т. |
метамарфаге́нным |
метамарфаге́ннай метамарфаге́ннаю |
метамарфаге́нным |
метамарфаге́ннымі |
М. |
метамарфаге́нным |
метамарфаге́ннай |
метамарфаге́нным |
метамарфаге́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
метамарфізава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
метамарфізава́ны |
метамарфізава́ная |
метамарфізава́нае |
метамарфізава́ныя |
Р. |
метамарфізава́нага |
метамарфізава́най метамарфізава́нае |
метамарфізава́нага |
метамарфізава́ных |
Д. |
метамарфізава́наму |
метамарфізава́най |
метамарфізава́наму |
метамарфізава́ным |
В. |
метамарфізава́ны (неадуш.) метамарфізава́нага (адуш.) |
метамарфізава́ную |
метамарфізава́нае |
метамарфізава́ныя (неадуш.) метамарфізава́ных (адуш.) |
Т. |
метамарфізава́ным |
метамарфізава́най метамарфізава́наю |
метамарфізава́ным |
метамарфізава́нымі |
М. |
метамарфізава́ным |
метамарфізава́най |
метамарфізава́ным |
метамарфізава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
метамарфізава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
метамарфізава́ны |
метамарфізава́ная |
метамарфізава́нае |
метамарфізава́ныя |
Р. |
метамарфізава́нага |
метамарфізава́най метамарфізава́нае |
метамарфізава́нага |
метамарфізава́ных |
Д. |
метамарфізава́наму |
метамарфізава́най |
метамарфізава́наму |
метамарфізава́ным |
В. |
метамарфізава́ны (неадуш.) метамарфізава́нага (адуш.) |
метамарфізава́ную |
метамарфізава́нае |
метамарфізава́ныя (неадуш.) метамарфізава́ных (адуш.) |
Т. |
метамарфізава́ным |
метамарфізава́най метамарфізава́наю |
метамарфізава́ным |
метамарфізава́нымі |
М. |
метамарфізава́ным |
метамарфізава́най |
метамарфізава́ным |
метамарфізава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.