Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
вгджзйклмнпрсўфхцш

ено́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ено́л ено́лы
Р. ено́лу ено́лаў
Д. ено́лу ено́лам
В. ено́л ено́лы
Т. ено́лам ено́ламі
М. ено́ле ено́лах

Крыніцы: piskunou2012.

Е́нцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Е́нцы
Р. Е́нцаў
Д. Е́нцам
В. Е́нцы
Т. Е́нцамі
М. Е́нцах

е́нчанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. е́нчанне е́нчанні
Р. е́нчання е́нчанняў
Д. е́нчанню е́нчанням
В. е́нчанне е́нчанні
Т. е́нчаннем е́нчаннямі
М. е́нчанні е́нчаннях

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Е́нчы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Е́нчы
Р. Е́нч
Е́нчаў
Д. Е́нчам
В. Е́нчы
Т. Е́нчамі
М. Е́нчах

е́нчыцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. е́нчуся е́нчымся
2-я ас. е́нчышся е́нчыцеся
3-я ас. е́нчыцца е́нчацца
Прошлы час
м. е́нчыўся е́нчыліся
ж. е́нчылася
н. е́нчылася
Дзеепрыслоўе
цяп. час е́нчачыся

Крыніцы: piskunou2012.

е́нчыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. е́нчу е́нчым
2-я ас. е́нчыш е́нчыце
3-я ас. е́нчыць е́нчаць
Прошлы час
м. е́нчыў е́нчылі
ж. е́нчыла
н. е́нчыла
Загадны лад
2-я ас. е́нчы е́нчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час е́нчучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

епа́рхія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. епа́рхія
Р. епа́рхіі
Д. епа́рхіі
В. епа́рхію
Т. епа́рхіяй
епа́рхіяю
М. епа́рхіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

епархія́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. епархія́льны епархія́льная епархія́льнае епархія́льныя
Р. епархія́льнага епархія́льнай
епархія́льнае		 епархія́льнага епархія́льных
Д. епархія́льнаму епархія́льнай епархія́льнаму епархія́льным
В. епархія́льны (неадуш.)
епархія́льнага (адуш.)		 епархія́льную епархія́льнае епархія́льныя (неадуш.)
епархія́льных (адуш.)
Т. епархія́льным епархія́льнай
епархія́льнаю		 епархія́льным епархія́льнымі
М. епархія́льным епархія́льнай епархія́льным епархія́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

епі́скап

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. епі́скап епі́скапы
Р. епі́скапа епі́скапаў
Д. епі́скапу епі́скапам
В. епі́скапа епі́скапаў
Т. епі́скапам епі́скапамі
М. епі́скапе епі́скапах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

епіскапа́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
епіскапа́льна - -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.