невялі́чкі
прыметнік, якасны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			невялі́чкі | 
					невялі́чкая | 
					невялі́чкае | 
					невялі́чкія | 
					
		
			| Р. | 
			невялі́чкага | 
					невялі́чкай невялі́чкае | 
					невялі́чкага | 
					невялі́чкіх | 
					
		
			| Д. | 
			невялі́чкаму | 
					невялі́чкай | 
					невялі́чкаму | 
					невялі́чкім | 
					
		
			| В. | 
			невялі́чкі (неадуш.) невялі́чкага (адуш.) | 
					невялі́чкую | 
					невялі́чкае | 
					невялі́чкія (неадуш.) невялі́чкіх (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			невялі́чкім | 
					невялі́чкай невялі́чкаю | 
					невялі́чкім | 
					невялі́чкімі | 
					
		
			| М. | 
			невялі́чкім | 
					невялі́чкай | 
					невялі́чкім | 
					невялі́чкіх | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
невянча́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			невянча́ны | 
					невянча́ная | 
					невянча́нае | 
					невянча́ныя | 
					
		
			| Р. | 
			невянча́нага | 
					невянча́най невянча́нае | 
					невянча́нага | 
					невянча́ных | 
					
		
			| Д. | 
			невянча́наму | 
					невянча́най | 
					невянча́наму | 
					невянча́ным | 
					
		
			| В. | 
			невянча́ны (неадуш.) невянча́нага (адуш.) | 
					невянча́ную | 
					невянча́нае | 
					невянча́ныя (неадуш.) невянча́ных (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			невянча́ным | 
					невянча́най невянча́наю | 
					невянча́ным | 
					невянча́нымі | 
					
		
			| М. | 
			невянча́ным | 
					невянча́най | 
					невянча́ным | 
					невянча́ных | 
					
		
 
	Крыніцы:
	
		piskunou2012.
Невяро́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			Невяро́ва | 
			
		
			| Р. | 
			Невяро́ва | 
			
		
			| Д. | 
			Невяро́ву | 
			
		
			| В. | 
			Невяро́ва | 
			
		
			| Т. | 
			Невяро́вам | 
			
		
			| М. | 
			Невяро́ве | 
			
		
 
	
невярта́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			невярта́льнік | 
			невярта́льнікі | 
			
		
			| Р. | 
			невярта́льніка | 
			невярта́льнікаў | 
			
		
			| Д. | 
			невярта́льніку | 
			невярта́льнікам | 
			
		
			| В. | 
			невярта́льніка | 
			невярта́льнікаў | 
			
		
			| Т. | 
			невярта́льнікам | 
			невярта́льнікамі | 
			
		
			| М. | 
			невярта́льніку | 
			невярта́льніках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012.
невярта́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			невярта́льніца | 
			невярта́льніцы | 
			
		
			| Р. | 
			невярта́льніцы | 
			невярта́льніц | 
			
		
			| Д. | 
			невярта́льніцы | 
			невярта́льніцам | 
			
		
			| В. | 
			невярта́льніцу | 
			невярта́льніц | 
			
		
			| Т. | 
			невярта́льніцай невярта́льніцаю | 
			невярта́льніцамі | 
			
		
			| М. | 
			невярта́льніцы | 
			невярта́льніцах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012.
невярта́льніцкі
прыметнік, адносны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			невярта́льніцкі | 
					невярта́льніцкая | 
					невярта́льніцкае | 
					невярта́льніцкія | 
					
		
			| Р. | 
			невярта́льніцкага | 
					невярта́льніцкай невярта́льніцкае | 
					невярта́льніцкага | 
					невярта́льніцкіх | 
					
		
			| Д. | 
			невярта́льніцкаму | 
					невярта́льніцкай | 
					невярта́льніцкаму | 
					невярта́льніцкім | 
					
		
			| В. | 
			невярта́льніцкі (неадуш.) невярта́льніцкага (адуш.) | 
					невярта́льніцкую | 
					невярта́льніцкае | 
					невярта́льніцкія (неадуш.) невярта́льніцкіх (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			невярта́льніцкім | 
					невярта́льніцкай невярта́льніцкаю | 
					невярта́льніцкім | 
					невярта́льніцкімі | 
					
		
			| М. | 
			невярта́льніцкім | 
					невярта́льніцкай | 
					невярта́льніцкім | 
					невярта́льніцкіх | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012.
невярта́льніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			
		
	
	
		
			| Н. | 
			невярта́льніцтва | 
			
		
			| Р. | 
			невярта́льніцтва | 
			
		
			| Д. | 
			невярта́льніцтву | 
			
		
			| В. | 
			невярта́льніцтва | 
			
		
			| Т. | 
			невярта́льніцтвам | 
			
		
			| М. | 
			невярта́льніцтве | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
невярта́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			невярта́нец | 
			невярта́нцы | 
			
		
			| Р. | 
			невярта́нца | 
			невярта́нцаў | 
			
		
			| Д. | 
			невярта́нцу | 
			невярта́нцам | 
			
		
			| В. | 
			невярта́нца | 
			невярта́нцаў | 
			
		
			| Т. | 
			невярта́нцам | 
			невярта́нцамі | 
			
		
			| М. | 
			невярта́нцу | 
			невярта́нцах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996.
невярта́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			невярта́нка | 
			невярта́нкі | 
			
		
			| Р. | 
			невярта́нкі | 
			невярта́нак | 
			
		
			| Д. | 
			невярта́нцы | 
			невярта́нкам | 
			
		
			| В. | 
			невярта́нку | 
			невярта́нак | 
			
		
			| Т. | 
			невярта́нкай невярта́нкаю | 
			невярта́нкамі | 
			
		
			| М. | 
			невярта́нцы | 
			невярта́нках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		piskunou2012,
		tsblm1996.