Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

самазабяспе́чанасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

	адз.
Н.	самазабяспе́чанасць
Р.	самазабяспе́чанасці
Д.	самазабяспе́чанасці
В.	самазабяспе́чанасць
Т.	самазабяспе́чанасцю
М.	самазабяспе́чанасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

самазабяспе́чаны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самазабяспе́чаны	самазабяспе́чаная	самазабяспе́чанае	самазабяспе́чаныя
Р.	самазабяспе́чанага	самазабяспе́чанай самазабяспе́чанае	самазабяспе́чанага	самазабяспе́чаных
Д.	самазабяспе́чанаму	самазабяспе́чанай	самазабяспе́чанаму	самазабяспе́чаным
В.	самазабяспе́чаны (неадуш.) самазабяспе́чанага (адуш.)	самазабяспе́чаную	самазабяспе́чанае	самазабяспе́чаныя (неадуш.) самазабяспе́чаных (адуш.)
Т.	самазабяспе́чаным	самазабяспе́чанай самазабяспе́чанаю	самазабяспе́чаным	самазабяспе́чанымі
М.	самазабяспе́чаным	самазабяспе́чанай	самазабяспе́чаным	самазабяспе́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

самазабяспе́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самазабяспе́чаны	самазабяспе́чаная	самазабяспе́чанае	самазабяспе́чаныя
Р.	самазабяспе́чанага	самазабяспе́чанай самазабяспе́чанае	самазабяспе́чанага	самазабяспе́чаных
Д.	самазабяспе́чанаму	самазабяспе́чанай	самазабяспе́чанаму	самазабяспе́чаным
В.	самазабяспе́чаны (неадуш.) самазабяспе́чанага (адуш.)	самазабяспе́чаную	самазабяспе́чанае	самазабяспе́чаныя (неадуш.) самазабяспе́чаных (адуш.)
Т.	самазабяспе́чаным	самазабяспе́чанай самазабяспе́чанаю	самазабяспе́чаным	самазабяспе́чанымі
М.	самазабяспе́чаным	самазабяспе́чанай	самазабяспе́чаным	самазабяспе́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

самазабяспе́чвальны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самазабяспе́чвальны	самазабяспе́чвальная	самазабяспе́чвальнае	самазабяспе́чвальныя
Р.	самазабяспе́чвальнага	самазабяспе́чвальнай самазабяспе́чвальнае	самазабяспе́чвальнага	самазабяспе́чвальных
Д.	самазабяспе́чвальнаму	самазабяспе́чвальнай	самазабяспе́чвальнаму	самазабяспе́чвальным
В.	самазабяспе́чвальны (неадуш.) самазабяспе́чвальнага (адуш.)	самазабяспе́чвальную	самазабяспе́чвальнае	самазабяспе́чвальныя (неадуш.) самазабяспе́чвальных (адуш.)
Т.	самазабяспе́чвальным	самазабяспе́чвальнай самазабяспе́чвальнаю	самазабяспе́чвальным	самазабяспе́чвальнымі
М.	самазабяспе́чвальным	самазабяспе́чвальнай	самазабяспе́чвальным	самазабяспе́чвальных

Крыніцы: piskunou2012.

самазабяспе́чвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	самазабяспе́чваюся	самазабяспе́чваемся
2-я ас.	самазабяспе́чваешся	самазабяспе́чваецеся
3-я ас.	самазабяспе́чваецца	самазабяспе́чваюцца
Прошлы час
м.	самазабяспе́чваўся	самазабяспе́чваліся
ж.	самазабяспе́чвалася
н.	самазабяспе́чвалася
Загадны лад
2-я ас.	самазабяспе́чвайся	самазабяспе́чвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час	самазабяспе́чваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самазавадны́

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самазавадны́	самазавадна́я	самазавадно́е	самазавадны́я
Р.	самазавадно́га	самазавадно́й самазавадно́е	самазавадно́га	самазавадны́х
Д.	самазавадно́му	самазавадно́й	самазавадно́му	самазавадны́м
В.	самазавадны́ (неадуш.) самазавадно́га (адуш.)	самазавадну́ю	самазавадно́е	самазавадны́я (неадуш.) самазавадны́х (адуш.)
Т.	самазавадны́м	самазавадно́й самазавадно́ю	самазавадны́м	самазавадны́мі
М.	самазавадны́м	самазавадно́й	самазавадны́м	самазавадны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

самазаво́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	самазаво́д	самазаво́ды
Р.	самазаво́ду	самазаво́даў
Д.	самазаво́ду	самазаво́дам
В.	самазаво́д	самазаво́ды
Т.	самазаво́дам	самазаво́дамі
М.	самазаво́дзе	самазаво́дах

Крыніцы: piskunou2012.

самазагара́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

	адз.
Н.	самазагара́льнасць
Р.	самазагара́льнасці
Д.	самазагара́льнасці
В.	самазагара́льнасць
Т.	самазагара́льнасцю
М.	самазагара́льнасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

самазагара́льны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	самазагара́льны	самазагара́льная	самазагара́льнае	самазагара́льныя
Р.	самазагара́льнага	самазагара́льнай самазагара́льнае	самазагара́льнага	самазагара́льных
Д.	самазагара́льнаму	самазагара́льнай	самазагара́льнаму	самазагара́льным
В.	самазагара́льны (неадуш.) самазагара́льнага (адуш.)	самазагара́льную	самазагара́льнае	самазагара́льныя (неадуш.) самазагара́льных (адуш.)
Т.	самазагара́льным	самазагара́льнай самазагара́льнаю	самазагара́льным	самазагара́льнымі
М.	самазагара́льным	самазагара́льнай	самазагара́льным	самазагара́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

самазагара́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	самазагара́нне
Р.	самазагара́ння
Д.	самазагара́нню
В.	самазагара́нне
Т.	самазагара́ннем
М.	самазагара́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)